۵- نوآوری در فرایند^[۳۵] : بیشتر سرمایه گذاریهای جدید صرف جایگزینی تجهیزات می شود. نرخ رشد این سرمایه گذاریها نشان می‌دهد که صنعت به طور مستمر در پی توسعه ظرفیت تولیدی خود است. نوآوری در فرایند تولید باعث می شود که شرکت، مزیتهایی را نسبت به رقبا به دست آورد. از جمله این مزیت ها می توان به افزایش سرعت فرایند تولید و افزایش قابلیت انعطاف تولید از یک محصول به محصول دیگر اشاره کرد. نوآوری در فرایند باعث می شود که عرضه یکنواخت تولید با کیفیت بالا و یاقیمت پایین امکان پذیر گردد. نوآوری فرایند نیاز به سرمایه گذاری اساسی و اغلب بلندمدت دارد و اداره مؤثر نوآوری فرایند نیاز به مهارت‌های مهندسی، مدیریت تولید و مهارت‌های خرید دارد (لی و همکاران، ۲۰۱۶: ۴۹۲۶).

۶- نوآوری در طراحی^[۳۶] : یکی از مسائل مهم در طراحی، قابلیت انعطاف است بدین معنی که کالا با توجه به شرایط بازار و تغییر علائق مصرف کنندگان قابلیت تعدیل داشته باشند. نوآوری در طراحی نیاز به تماس نزدیک با بازار مصرف دارد (مون و همکاران^[۳۷]، ۲۰۱۳: ۳۹).

۷- نوآوری در زمینه تجدید فرمول سازی^[۳۸] : تجدید فرمول سازی مشابه تغییر در ساختار محصول بدون تغییر در اجزاء آن است. تغییر ویژگی‌های فیزیکی یک محصول، جزء این دسته بندی قرارمی گیرد. نوآوری در زمینه تجدید فرمول سازی، شامل ترکیب مجدد اجزاء فعلی برای ارائه محصول جدید است اما این کار با تجدید ساخت تکنولوژی فرق دارد و ترکیب جدیدی از مواد موجود به دست می‌آید. شرکتی که در کار تجدید فرمول سازی است باید ارتباط نزدیکی بین بازار و کارکنان تولید به وجود آورد و مهارت تعیین نیازهای مشتری و توانایی تبدیل آن ها به یک محصول را داشته باشد (آدامز و همکاران، ۲۰۰۶ : ۴۶).

۸- نوآوری در ارائه خدمات^[۳۹] : تحقیقات نشان می‌دهد که هزینه جلب یک مشتری هفت برابر هزینه حفظ آن است. ‌بنابرین‏ نوآوری در خدمات یکی از مسائل مهم ‌در رقابت محسوب می شود. نوآوری در ارائه خدمات مستلزم توسعه تخصص کارکنان در معرفی و ارائه فنی و مناسب محصول است. نوآوری در ارائه خدمات با سطح نسبتاً پایین سرمایه گذاری صورت می‌گیرد و برگشت سرمایه آن سریع است. البته این نوآوری در کوتاه مدت مزیت رقابتی را فراهم می‌کند (کالبورگ و همکاران^[۴۰]، ۲۰۱۴: ۳۸۸).

۹- نوآوری در بسته بندی^[۴۱] : تغییر بسته بندی عموماً باعث تغییر میزان خرید کالا و یا میزان استفاده از آن در یک دوره زمانی و بازشدن بازارهای جدید بر روی آن کالا می شود. بسته بندی بهتر، نوع کیفیت انبارکردن کالا را بهبود می بخشد و به سلامت محصول و سهولت حمل آن کمک می‌کند که به نوعی در میزان پذیرش مصرف کننده تاثیر دارد. هزینه نوآوری در بسته بندی در مقایسه با هزینه تحقیقات نوآوری‌های دیگر کمتر است اما مزیت رقابتی بلندمدتی برای شرکت ایجاد نمی کند (آدامز و همکاران، ۲۰۰۶ : ۴۹).

۲-۲-۳- فرایند نوآوری

معمولاً در سازمان نوآوری به صورت اقدامات متوالی یا از مجرای مراحل پیاپی صورت می‌گیرد. برای اینکه فرایند نوآوری به صورت موفقیت آمیز به اجرا درآید، مدیران باید نسبت ‌به این امر اطمینان حاصل کنند که مراحل مورد نظر به ترتیب در سازمان رخ دهد. اگر در آن فرایند یکی از مراحل اجرا نشود یا یکی از ارکان وجود نداشته باشد، فرایند نوآوری با شکست روبرو خواهد شد.

نیاز: نیاز برای تغییر و نوآوری زمانی به وجود می‌آید که مدیران نسبت به عملکرد جاری سازمان ناراضی باشند وجود چنین مسئله ای باعث می شودکه مدیران درپی روش های جدید برآیند و در این میان از وجود روش های تازه آگاه گردند (راثول^[۴۲]، ۱۹۹۴: ۷۶).

نظر یا ایده: نظر یا ایده ارائه راه جدیدی برای انجام دادن کارها است. نظر یا ایده می‌تواند به صورت الگو، طرح یا برنامه ای باشد که یک سازمان باید آن را به اجرا درآورد یا امکان دارد به صورت دستگاهی جدید، محصولی تازه یا روش جدید برای نظارت بر امور یا شیوه مدیریت بر سازمان باشد. یک ایده یا نظر ممکن است در درون سازمان ارائه شود یا از خارج به داخل سازمان رسوخ کند. معمولاً نظر یا ایده بیش از اینکه موردقبول سازمان قرارگیرد باید با نوع نیاز مورد نظر مقایسه شود یعنی بتواند آن را ارضا کند (کالبورگ^[۴۳] و همکاران، ۲۰۱۴: ۳۹۳).

پذیرفتن: پذیرفتن به مرحله ای گفته می شود که مدیران یا تصمیم گیرندگان درصدد برآیند نظر یا ایده پیشنهادی را به اجرا درآورند . برای اینکه تغییری در سازمان ایجاد شود مدیران و کارکنان باید آن را تأیید و از پدیده جدید حمایت کنند (مون^[۴۴] و همکاران، ۲۰۱۳: ۳۹).

اجرا: مرحله اجرا زمانی است که اعضای سازمان به یک ایده، روش یا رفتار جدید جامه عمل می­پوشانند. در این مرحله احتمالا شرکت باید مواد، وسایل یا ماشین آلات لازم را خریداری کند و کارکنان دوره ­های آموزشی جدید را طی کنند تا بتوانند ایده یا نظر جدید را به اجرا درآورند. مرحله اجرا اهمیت بسیار زیادی دارد زیرا بدون آن مراحل پیشین بیهوده است (راثول، ۱۹۹۴: ۷۹).

منابع: برای ایجاد نوآوری، منابع انسانی لازم است و باید فعالیت‌هایی صورت گیرد. نوآوری به خودی خود صورت نمی گیرد بلکه مستلزم صرف وقت و منابع است، هم برای ارائه ایده جدید و هم برای جامه عمل پوشانیدن به آن. کارکنان و اعضای سازمان در راستای تامین این دو نیاز باید انرژی لازم را به مصرف برسانند یا آن را تامین کنند (آدامز و همکاران، ۲۰۰۶ : ۶۹).

۲-۲-۴- عوامل مؤثر بر نوآوری

عوامل مؤثر بر نوآوری عبارتند از:

۲-۲-۴-۱ سطح تکنولوژی

سطح تکنولوژی مشخص کننده میزان تکنولوژی (متوسط یا بالا)، میزان نو بودن تکنولوژی شرکت و سابقه وجودی تکنولوژی است (لی و همکاران^[۴۵]، ۲۰۱۶: ۴۹۲۰).

۲-۲-۴-۲ سرمایه انسانی

سرمایه انسانی کارآفرینان (مانند آموزش و تجربه جهانی) از ضروری ترین عوامل موفقیت کسب و کار در مراحل آغازین حیات آن می‌باشد. (کاستانو و همکاران، ۲۰۱۶).

۲-۲-۴-۳ رقابت بالقوه

دارا بودن قابلیت‌های رقابتی بالا، موجب بروز انتظارات تجارت بالاتر شده و انگیزه کارآفرینان به رشد تجارت را افزایش خواهدداد. رقابت موجب بروز حلقه نوآوری^[۴۶]، توسعه تجارت و نوآوری بیشتر می‌گردد (کاستانو و همکاران، ۲۰۱۶).

۲-۲-۴-۴ عملکرد اقتصادی

عملکرد اقتصادی نیز اثر مثبتی بر نوآوری دارد چرا که عملکرد اقتصادی بهتر، کارآفرینان را تشویق می‌کند تا بواسطه محصولات نوین و رقابتی خود به دنبال فرصت‌های بیشتری در بازار باشند (کاستانو و همکاران، ۲۰۱۶).

۲-۳- بین‌المللی شدن^[۴۷]

1. 1. 1. برای مشاهده این موضوع در فقه مراجعه شود به: شیخ مرتضی انصاری، المکاسب، بحث خیارات و شیخ موسی نجفی خوانساری، منیه الطالب (تقریرات میرزا حسین نائینی)، جلد اول، صفحه ۳۳ . ↑

   

1. 1. -Creditor. ↑

1. 1. -Debtor. ↑

1. 1. -Legal Relationship. ↑

1. 1. -Priority Right. ↑

1. 1. -Pursue Right. ↑

1. 1. -Onesided Dispositions. ↑

1. 1. -Contrat (F). ↑

1. 1. -Quasi-contrat (F) or Quasi-contract (E). ↑

1. 1. -Delit (F). ↑

1. 1. -Quasi-delit (F). ↑

1. 1. -Loi (F). ↑

1. 1. -Crime. ↑

1. 1. -Tort. ↑

1. 1. -Planiol et Ripert et Esmein. ↑

1. 1. -Mazeaud et Carbonnier et Le Tourneau. ↑

1. 1. -Pierre Angel. ↑

1. 1. -Saul Litvinoff. ↑

1. 1. -Planiol. ↑

1. 1. -Marty et Raynaud. ↑

1. 1. – نام کامل این قاعده مشهور عبارت است از: لاضرر و لاضرار فی الاسلام. قاعده مذکور اینگونه به انگلیسی ترجمه شده است:In Islam there is no Injury of Malicious Damage. ↑

   

1. 1. -Ripert et Boulanger. ↑

1. 1. -Demogue. ↑

1. 1. -Unlawful Acts. ↑

1. 1. -Mazeaud. ↑

1. 1. -Boris Starck. ↑

1. 1. -Jean Carbonnier. ↑

1. 1. -Leon Duguit. ↑

1. 1. -Acte Juridique (F). ↑

1. 1. -Fait Juridique (F). ↑

1. 1. -Consideration. ↑

1. 1. -Arthur Linton Corbin. ↑

1. 1. -Estoppel. ↑

1. 1. -Freedom of Contract. ↑

1. 1. – خداوند متعال نیز در قرآن کریم ‌به این قاعده اشاره کرده و در آیه اول سوره مائده می فرماید: ((یا أیها الّذین آمنوا اوفوا بالعقود)). این آیه به عقیده بسیاری از فقها و مفسّران، ناظر به هر عقدی است که با شرع و اخلاق مخالف نباشد و امر زشتی را مباح نگرداند و اختصاص به عقود معین ندارد. برای مطالعه بیشتر در این خصوص مراجعه کنید به: کاتوزیان، ناصر، جلد اول قواعد عمومی قراردادها، شماره ۸۵٫ ↑

1. 1. -Occur and Imagination. ↑

1. 1. -Examination. ↑

1. 1. -Consent and Decision. ↑

1. 1. -Enforcement (or Performance) of Decision. ↑

1. 1. -Contractual Course (or Process). ↑

1. 1. -Contractual Liability. ↑

1. 1. -Detriment (or Loss). ↑

1. 1. -Exclusive Concepts and Terms. ↑

1. 1. -Counter Offer. ↑

1. 1. -Conditional Acceptance. ↑

1. 1. -Venturesome Theory of Pre-contractual Process (or Venturesome Theory of Negotiations). ↑

1. 1. -Freedom of Negotiation. ↑

1. 1. -Reasonable Hope and Expectation. ↑

1. 1. -Doctrine of Caveat Emptor. ↑

1. 1. -Contrary Clause. ↑

1. 1. -در این رابطه مراجعه کنید به شماره ۳-۲-۹ (تعهد به اطّلاع رسانی). ↑

1. 1. -Buyer be Ware. ↑

1. 1. -Duty of Care. ↑

1. 1. -Duty to Disclose. ↑

1. 1. -Pre-contractual Liability. ↑

1. 1. -Communication in Pre-contractual Process. ↑

1. 1. -Pre-contractual Negotiatios. ↑

1. 1. -Pre-contractual Obligations Types& Ruling Principles on it. ↑

1. 1. -Ruling Principles on Pre-contractual Course. ↑

1. 1. -Pre-contractual Freedom Principle and it’s Results. ↑

1. 1. -Freedom to Enter. ↑

1. 1. -Freedom to Continue. ↑

1. 1. -Freedom to Conclusion a Contract. ↑

1. 1. -Belief. ↑

1. 1. -Reasonable Expectation. ↑

1. 1. – برای شناخت مفهوم حسن نیت به شماره ۳-۱-۲ و ۳-۲-۱ به بعد مراجعه شود. ↑

1. 1. -Good Faith Consideration Principle and it’s Results. ↑

1. 1. -Pre-contractual Obligations. ↑

1. 1. -Obligation (or Duty) to have Good Faith. ↑

1. 1. – ماده ۸ قانون مسئولیت مدنی ایران مصوب ۱۳۳۹ مقرّر می‌دارد: ((کسی که در اثر تصدیقات یا انتشارات مخالف واقع، به حیثیت و اعتبارات و موقعیت دیگری زیان وارد آورده مسئول جبران آن است. شخصی که در اثر انتشارات مذبور یا سایر وسایل مخالف با حسن نیت، مشتریانش کم و یا در معرض از بین رفتن باشد، می‌تواند موقوف شدن عملیات مذبور را خواسته و در صورت اثبات تقصیر، زیان وارده را از واردکننده مطالبه نماید)). ↑

1. 1. -Obligation (or Duty) to Confidentiality. ↑

1. 1. -Confidential Secrets. ↑

1. 1. -Venturesome Theory of Pre-contractual Process. ↑

1. 1. -Equity. ↑

1. 1. -Fair Dealing. ↑

1. 1. – از این وظیفه تحت عنوان تعهد به مراقبت یاد می شود که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد. ↑

1. 1. -Obligation (or Duty) to Care. ↑

1. 1. -Custom. ↑

1. 1. -Misrepresentation. ↑

1. 1. -Deceive. ↑

1. 1. -Negligence. ↑

1. 1. -Duty to Honesty. ↑

1. 1. -Duty to Clarity (or Clearness). ↑

1. 1. -Plain Language. ↑

1. 1. -Duty to Exclusive Conversation (or Negotiation). ↑

1. 1. -Duty to Seriousness. ↑

1. 1. -Contractual Opportunities. ↑

1. 1. -Misrepresentation ↑

1. 1. -Duty to Cooperation. ↑

1. 1. -Culpa in Contrahendo. ↑

1. 1. -Duty to Information (or Notification or Awareness). ↑

1. 1. -Duty of Disclosure. ↑

1. 1. -Fiduciary Relationship. ↑

1. 1. -Quebec. ↑

1. 1. -The Principles of European Contract Law (PECL). ↑

1. 1. -UNIDROIT Principles for International Commercial Contracts. ↑

1. 1. -Consideration. ↑

1. 1. -بند ۲ ماده ۲۴۱ قانون مدنی آلمان: ((تعهد می‌تواند هر یک از دو طرف را به رعایت حقوق، منافع مقرّر قانونی و سایر منافع طرف دیگر ملزم کند)). ↑

1. 1. -Fiduciary Relationship. ↑

1. 1. -Duty of Loyalty. ↑

1. 1. -Individualism. ↑

1. 1. -Trust. ↑

1. 1. -Misrepresentation. ↑

1. 1. -Pre-contractual Agreements Instances. ↑

تعلیم وتربیت باید کودکان را مستقیماً در جهت نیرو بخشیدن و رشد دادن میل طبیعی و غرائز شان برای سازش با اوضاع و احوال زندگی کمک کند. این کمک به وسیله رشد دادن، روشن گردانیدن و راهنمایی کردن کودکان در تجارب تازه شان صورت می‌گیرد.

برنامه ی تحصیلات حتماً باید بر اساس فعالیت و تجربه ی خود طفل تعیین گردد نه این که معلوماتی مجرد و حقایقی وارسی نشده در ذهن طفل انباشته گردند. هدف های برنامه در دبستان باید توسعه دادن علاقه های اساسی زندگی متمدنانه امروزی در طفل باشد. کودک را باید طوری پرورش داد تا به تدریج که این کشش ها و علائق در دوره ی طفولیت بروز و ظهور می‌کنند کودک را برانگیزند تا تدریجاً به کنترل و اداره کردن نیروها، محرکات و عواطف خود که اساس انضباط اخلاقی و فکری او هستند نائل آمده، وی را در کشف این که وظیفه چیست و نتایج اخلاقی آن کدام است کمک کنند. هم چنین دبستان باید تخیل و همدردی را در کودک چنان بپروراند که او را آماده گرداند تا برای سال های آینده ای که در پیش دارد نمونه های عالی را در زندگی عمومی و رفتار خصوصی سرمشق خود قرار دهد.

در دبستان ها نظر ‌به این که معلمان همه‌ دروس یک کلاس را تدریس می نمایند و از جهات مختلف مسئول آموزش و پرورش اطفال هستند، کیفیت تربیت هر معلم در درجه ی اول اهمیت قرار دارد. جمعیت کم دانش آموز در هر کلاس، ساختمان مدرسه( نور و فضا، دسترسی به هوای آزاد، تسهیلات و سازمان‌های بهداشتی مطبوع، میز و نیمکت وسایل قابل حرکت و فضای کافی برای انبار کردن وسایل باغچه و گل کاری و زینت های دلکش) همه طرح هایی هستند که به عنوان چهره های مدارس بسیار جدید پذیرفته شده‌اند. هر چند آموزش و پرورش خوب در مدارس قدیمی و نامناسب هم می‌تواند ادامه یابد ولی جای هیچ گونه شکی نیست که ساختمانی که به خاطر احتیاجات تربیتی اطفال طرح و بنا شده اند بسیار مفیدتر و مناسب‌تر برای فرصت های پرورشی و بهداشتی بوده و موهبتی بزرگ برای کارکنان مدرسه و اطفال به شمار می‌آیند.

یکی از خصایص درخشان آموزش و پرورش ابتدایی امروز، علاقه ی عمیق به آن دسته کودکانی است که به تدریج از دوره های مهد کودک ها و کودکستان ها گذشته و به دبستان ها راه یافته اند.

امروزه آگاهی از رشد کلی اطفال و ارتباط آن در زمینه‌های روحی، عاطفی، هوشی، جسمی و احتیاجات مربوط به آن‌ ها وجود دارد و اطلاعاتی که از درک و فهم استعدادها، توانایی‌ها و روحیات گوناگونی که هر دسته از اطفال آشکار می‌سازند همه مبین توجه و علاقه ای است که نسبت به آموزش و پرورش کودکان مبذول می شود.

یکی دیگر از چهره های آموزش و پرورش ابتدایی که اهمیتش از آن چه ذکر شد کمتر نیست، توجه روز افزونی است که معلمان به ارزرشیابی کیفیت آن چه که تدریس می شود و آن چه که اطفال یاد می‌گیرند دارند. به همین نحو، این طرز فکر که استعدادهای تمام اطفال کند ذهن و باهوش مثل یکدیگر باید به نحو اکمل پرورش یابد تدریجاً طرفدارانی پیدا می‌کند و برای رسیدن ‌به این هدف پسندیده لازم است که برای کودکان کار جالب توجه تدارک شود و احساس یگانگی و اتحاد شکل بین آن ها حکم فرما گردد.

• 1. نظام‌های آموزشی در جهان:

امروزه کشورهای مختلف جهان از ساختارهای آموزشی متفاوتی برخوردار هستند که طبیعتا این ساختارها در هرکشوری بنا بر سیاست‌ها، برنامه ها و اهداف مورد نظر آن کشور متفاوت است. در این میان، تلاش براین است که نظام آموزشی هر یک از کشورها با تحولات اجتماعی و پیشرفت های فرهنگی متناسب با قرن بیست و یکم همگام گردد و از سویی دیگر، هماهنگی های لازم بین برنامه های آموزشی و بازار کار در حوزه های مختلف خدماتی، صنایع، کشاورزی، بازرگانی، و غیره برقرار گردد.

در طی سال‌های اخیر، کشور ایران نیز با توجه به ناکارآمدی نظام های آموزشی گذشته در تحقق اهدافی نظیر تناسب تولیدات نظام آموزشی با بازار کار، برخورداری از راهبردها و روی کردهای نوین آموزشی، برخورداری و بهره وری از فن آوری روز در ابعاد مختلف آن و… دستخوش تحولاتی نه چندان گسترده و بعضاً موردی بوده است. اما از آن جا که اعمال تغییرات مذکور هنوز ازشکل آرمانی برخوردار نگردیده است، آشنایی و بررسی ساختار نظام به عنوان سرآغاز مطالعات جامع درخصوص تجارب آموزشی کشورهای مختلف به ویژه کشورهایی که از شرایط و امکانات مشابه کشور ایران برخوردار هستند مطرح است( آقازاده، ۱۳۸۳).

الف. قاره‌ آسیا:

در قاره پهناور آسیا با مجموعه متنوعی از نظام‌های آموزشی مواجهه هستیم که از یکسو برخی به ‌دلیل تطابق بیشتر وضعیت نظام با اهداف از پیش تعیین شده ‌و برخورداری از امکانات، تجهیزات و نیروی انسانی آموزش دیده از وضعیت مطلوب ‌تری برخوردار بوده و از سوی دیگر برخی نیز با ادامه حاکمیت روش‌های سنتی ‌بر نظام آموزشی مدارس از بازدهی لا‌زم برخوردار نبوده و به دلا‌یل عدم تامین منابع مالی مورد نیاز، عدم برخورداری از امکانات، فرصت‌ها، تجهیزات وشرایط لا‌زم از آموزشی پویا محروم هستند. در این جا تجزیه و تحلیل نظام آموزشی کشورهای جهان مد نظر نبوده، بلکه به نگاهی توصیفی به اطلاعات موجود اکتفا می‌گردد.

‌ب. قاره‌ آفریقا:

درقاره آفریقا به ‌دلیل وجود کشورهای متعدد شاهد تنوع زیادی در نظام‌های آموزشی هستیم. به‌ طور مسلم اکثریت کشورهای قاره آفریقا در زمره کشورهای توسعه نیافته قرار گرفته و برخی در زمره کشورهای در حال توسعه محسوب می‌گردند. تبعات چنین وضعیتی در مجموع شرایطی را پدید می‌آورد که به جز درمواردی معدود، نظام‌های آموزشی این قاره به‌دلیل عدم برخورداری از امکانات وتجهیزات لا‌زم، نیروی انسانی متخصص و عدم سرمایه‌گذاری و پشتیبانی‌های مالی لا‌زم از کیفیت قابل توجهی برخوردار نباشد. با این وجود تمام این موارد مانع از این نمی‌گردد که جنبه‌های مثبت به ‌صورت موردی وجود نداشته یا در برخی نمونه های معدود نظام‌های موفق، تجارب قابل استفاده‌ای ‌وجود نداشته باشد. به طور کلی از نکات برجسته در مطالعات نظام‌های آموزشی قاره افریقا می‌توان به اجرای طرح‌ها و برنامه های جهانی آموزش بری همه اشاره نمود که درجهت رفع محرومیت، افزایش پوشش تحصیلی، ارتقای کیفیت آموزشی و… به اجرادرآمده است. طی تحقیقات به‌عمل آمده مشخص گردیده است که مطالعه و بررسی راهبردهای فوق تا حدود زیادی راهگشا و اثر بخش بوده است.

ج) قاره‌ امریکا:

علامت تجاری باشد,حتی در صورتی که عطر مشابهی هم داشته باشد,کالایی با کیفیت پایین تلقی خواهد شد.

علامت های تجاری خوب از امتیاز مصرف کننده برخوردارند.امتیاز مصرف کننده بدان معنی است که مشتریان نسبت به علامت ها وفاداری نشان می‌دهند.تعداد قابل توجهی از مشتران,حتی در صورتی که کالاهای جانشین دیگری با قیمت های پایین تر در بازار عرضه شود,متقاضی همین علامت تجاری خواهند بود و کالاهای جانشین را نخواهند پذیرفت.به عبارت دیگر,شرکت هایی که دارای علامت های تجاری معتبر می‌باشند,عملا در مقابل استراتژی های تبلیغاتی رقبا,بیمه شده اند.

علامت تجاری را فیلیپ کاتلر^[۲] یه صورت خلاصه چنین تعریف می‌کند;یک نام,عبارت یا اصطلاح,نشانه,علامت,نماد,رخ یا ترکیبی از آن ها است که هدف آن معرفی کالا یا خدماتی است که یک فروشنده یا گروهی از فروشندگان عرضه می‌کنند و بدین وسیله آن ها را از محصولات شرکت های رقیب متمایز می کند. (کاتلر، ۱۳۷۹).

کلمه علامت تجاری زندگیش را به عنوان اسم، در زمان نوردیک‌های باستان (ساکنان قدیمی اسکاندیناوی)(ثبت علامت تجاری) آغاز کرده و به تدریج به فعل تبدیل شده‌است. هزاران سال قبل کشتی‌سازان وایکینگ کشتی‌هایی را که می‌ساختند نامگذاری می‌کردند. نام‌گذاری همچنین در زمان‌های قبل برای علامت‌گذاری احشام به منظور اظهار مالکیت آن ها استفاده می‌شده است. آن ها طرح‌هایی را روی پوست حیوانات داغ می‌کردند. این داغ نهادن به زودی تبدیل به سمبولی برای مالکیت شد، چرا که خریداران احشام عاقبت به نام و نشان به عنوان اطمینان از کیفیت نگاه کردند. خریداران دریافته بودند که هرگاه گاوی را با علامت دایره و ضربدر بخرند چاق خواهد شد یا علامتی با دو خط، معرف گاو استخوانی و لاغر بود. این علائم، خصیصه‌ها و شهرت صاحبان احشام را انتقال می‌داد، مثلا قدرت و سلامتی آن ها را.

سفال‌گران مصری نیز برای شناسایی آجر و کوزه‌های خود از نام و نشان استفاده می‌کردند. برای مثال یک سفال‌گر از طریق گذاشتن اثر انگشت خود یا هر نشانه دیگری روی گل رس در انتهای ظرف ساخته شده محصول خود را نشانه‌گذاری می‌کرد.در زمان روم باستان، صنعتگران محصولات خود را امضا یا به هر طریق دیگری علامت‌گذاری می‌کردند و این کار به مصرف‌کنندگان کمک می‌کرد تا محصولاتی را که دوستانشان پیشنهاد می‌کردند، شناسایی کنند )قدرتمندترین شکل تبلیغات) یا محصولی را که قبلا امتحان کرده و از آن رضایت داشتند، مجددا خریداری کنند. ‌بنابرین‏ کارکرد واقعی علامت تجاری برای آنان به‌ عنوان یک عامل تسهیل کننده انتخاب بود.

در قرون وسطی شهرت بازرگانان و مشتریان راضی، کیفیت کالا را تضمین می‌کرد. کلیسا هم برای تأیید دو شکل از دارایی‌های معنوی که یکی محصول و طراحی آن و دیگری شهرت تولیدکننده یا فروشنده محصول بود، دو دادگاه برای برخورد با مشکلاتی که از این دو شکل دارایی‌های معنوی به وجود می‌آمد، تشکیل داد و حق برخورد با خدشه‌دار کردن شهرت را برای خود محفوظ نگه داشت. در واقع خدشه‌دار کردن شهرت تجاری فرد یک گناه محسوب می‌شد.

تنها در نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی بود که استفاده از علامت تجاری به عنوان وسیله پیشرفته‌ بازاریابی تکامل پیدا کرد. انقلاب صنعتی و سیستم‌های جدید ارتباطی این امکان را برای شرکت‌ها به وجود آورد تا علامت تجاری خود را در مناطق گسترده‌تری تبلیغ کنند.

در اواخر قرن نوزدهم کامیون‌ها، در حالی که مملو از انواع مختلف و شناخته شده‌ دارو بودند به حومه شهرهای آمریکا حرکت کردند. این داروها اگر چه محتویات نسبتا یکسان داشتند، اما نقش آن ها در موفقیت علامت‌های تجاری غیرقابل اغماض است. تنباکو و داروهای انحصاری روندها را تعیین می‌کردند. به تدریج نام‌های تجاری به جای محدود ماندن در قیمت پایین و توزیع محلی، جهش بزرگی را به سمت کالاهای با کیفیت در بازارهای انبوه انجام دادند. فرایند تولید و بسته‌بندی بهبود یافت و تبلیغات بسیار زیاد شد. تغییراتی هم در قانون علامت تجاری ایجاد شد، اما با وجود اینکه علامت تجاری گسترش یافت، مدیریت آن به همان شکل ثابت ماند و مالکان و مدیران شرکت‌ها مسئولیت آن‌را به عهده داشتند.

در دوره بعد از جنگ جهانی اول علامت‌های تجاری در جایگاه واقعی خود قرار گرفتند. تبلیغات به‌ طور روز افزون افزایش یافت و تحصیل نام‌های تجاری با موفقیت انجام شد. در این دوره مصرف‌کنندگان، فورد را می‌خواستند نه وسیله حمل‌ونقل موتوری. آن ها بیشتر از سیرز خرید می‌کردند تا جاهای دیگر. کم‌کم شرکت‌ها شروع کردند به تملک تعدادی از علامت‌های تجاری که قادر بودند به صورت انبوه تولید، توزیع و فروخته شوند. پیچیدگی، تقسیم کار وظیفه‌ای را تشویق می‌کرد. جدایی وظایف تولید، بازاریابی و فروش از یکدیگر به شدت تشویق می‌شد.

هنری فورد معتقد بود مدیران باید به صورت مجزا کار کنند تا مشکلات همکاران آن ها دامنگیرشان نشود و به راحتی روی کاری که برای آن استخدام شده‌اند تمرکز کنند. در آن زمان جنرال موتورز متشکل از شرکت‌هایی بود که هشت مدل آن ها با هم و نیز با فورد رقابت می‌کردند. مدیر جنرال موتورز تصمیم گرفت مدل‌ها را به پنج مدل کاهش دهد (پونتیاک، الدزموبیل، کادیلاک، بیوک و شورولت) (ثبت علامت تجاری) و هر یک را متمرکز بر روی بخش خاصی از بازار کند، اما فورد هم‌چنان معتقد به جدایی وظایف و تولید انبوه یک مدل بود. در سال ۱۹۲۵، جنرال موتورز با سازمان‌دهی جدید و تعهد به تغییرات سالانه در مدل‌ها، شرکت فورد را به زیر کشید. حالا همه می‌دانستند کسی که سوار بر پونتیکاک است چه شخصیتی دارد.

در سال ۱۹۳۱ پراکتر اند گمبل در سازمان‌دهی وظیفه‌ای یک مرحله جلوتر رفت و وظیفه جدیدی را تعریف کرد؛ مدیریت نام تجاری. پراکتر اند گمبل معتقد بود که با داشتن نام‌هایی چون صابون‌های حمام آیوری و کامی بهترین راه برای سازمان‌دهی آن ها این است که مسئولیت هر علامت تجاری به فرد مشخص داده شود؛ مدیر نام تجاری. این عمل در دهه پنجاه فراگیر شد.

در دهه شصت تبلیغات تلویزیون به عنوان یکی از وسایل (شاید وسیله اصلی)ارتباطات بازاریابی ظهور کرد. تأکید بر ارزش‌های تولید محصول، جای خودش را به علامت تجاری داد و در دهه هفتاد نام تجاری دروازه‌ای برای ورود به انواع ویژه‌ای از سبک زندگی شد. رویکرد سبک زندگی، متمرکز بر تمایز مصرف‌کننده بود.

در دهه هشتاد گسترش جهانی شدن تجارت بر علامت تجاری نیز اثر گذاشت. ایجاد نام‌های تجاری جدید ‌به صرفه نبود. ‌بنابرین‏ شرکت‌ها به سمت نام‌های تجاری جهانی شرکتی رفتند تا بتوانند دامنه محصولاتشان را پوشش دهند.

علامت‌های تجاری عصر ما نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها در پیشرفت علامت تجاری آهنگ سریع‌تری نسبت به همتایان اروپایی داشتند که این مسئله ممکن است تا حدودی به‌خاطر موقعیت جغرافیایی باشد. شرکت‌های آمریکایی بازار ملی همگن بسیار گسترده‌ای داشتند، ولی اروپایی‌ها نه.

در حالی که شرکت‌های آمریکایی فعالیت‌های بازاریابی و تبلیغاتی وسیعی را در آمریکا و سایر کشورهای انگلیسی زبان انجام می‌دادند، اروپایی‌ها تازه یاد می‌گرفتند که با فرهنگ‌های مختلف (با اختلاف جزئی) کشورهای خاص انطباق ایجاد کنند. (www.Alamat.com)

۲-۱-۳)ویژگی های یک برند مناسب

ویژگی های یک برند مناسب را میتوان در موارد زیر خلاصه کرد:

۱-برند باید مزایای محصول را توصیف کند.

۲-برند باید گیرا رسا و گویا باشد و در یادها بماند.

مصاحبه با مشتری

بیشتر کسانی که در تبلیغات تلویزیونی ظاهر می‌شوند بازیگر هستند اما مصاحبه با مشتری با افراد غیر حرفه‌ای انجام می‌گیرد.

حالت یا ذهنیت پردازی

بهره‌گیری از این شیوه، پرهزینه و دشوار است. در این روش از ترکیب چند شیوه استفاده می‌شود. هدف اصلی در این روش به وجود آوردن ذهنیت و یا حالت خاصی برای کالایی است که قصد فروش آن را داریم. در واقع در این سبک در اطراف کالا حالت یا ذهنیتی ایجاد می‌شود نظیر زیبایی، عشق، محبت، یا امنیت و آسایش و هیچ گونه سخنی به جزدر قالب توصیه درباره‌ کالا به میان نمی‌آید.

مدارک علمی

این سبک شواهد و مدارک علمی یا نتایج بررسی‌هایی را نشان می‌دهد که بیانگر برتری یا محبوبیت

محصول نسبت به یک یا چند محصول دیگر است. خمیردندان کِرِست برای سال‌ها از شواهد علمی استفاده ‌کرده‌است تا خریداران را متقاعد سازد که این محصول در مبارزه با پوسیدگی دندان بهتر از دیگران عمل می‌کند.(همان منبع،۱۷۴-۱۷۳)

۲-۱-۱۱ شگردهای جلب مخاطب مورد استفاده در تبلیغ بازرگانی

۱-استفاده از شگردهای روان شناختی نظیر به کارگیری جملات تلقینی یا امر، برچسب زدن و القای امر از شخصیت برجسته‌تر با بهره گرفتن از کالای مورد تبلیغ

۲ـ‌ ارائه اطلاعات علمی فراتر از دانش عمومی بینندگان جهت اغوا و بالا بردن ارزش کالا در نگاه بیننده

۳ـ بهره‌گیری از هنر (تئاتر، شعر، جملات حکیمانه، موسیقی) به منظور گسترش دامنه مصرف خواننده یا بیننده

۴ـ استفاده از چهره‌های سرشناس ورزشی یا هنرپیشه‌ها در کنار کالاهای مصرفی و تجاری

۵ـ ارائه تصویری از قشربندی اجتماعی و تبلیغ موفقیت اقشار مرفه و ثروتمندان با وادار کردن اقشار و طبقات پایین جامعه به پیروی از الگوی مصرف طبقات بالا به عنوان یک معیار ارزشی غیرقابل انکار

۶ـ شدت محرک: رنگ روشن بیشتر از رنگ تیره توجه ما را جلب خواهد کرد.

۷ـ اندازه محرک: یک چیز (شی) بزرگ بیشتر احتمال دارد که توجه ما را جلب کند تا بعضی چیزهای کوچک

۸ـ مدت و تکرار محرک: یک محرک زودگذر به آسانی توجه ما را جلب نخواهد کرد و در عوض، محرک‌های تکرار شونده باعث تمرکز توجه به آن خواهد شد.

۹ـ محتوای هیجانی محرک: یک محرک که هیجانی شدید را منتقل می‌کند بیشتر از یک محرک خنثی توجه‌ها را جلب خواهد کرد.

۱۰ـ تضاد و تباین: محرک‌های متضاد بیشتر توجه بیننده را جلب خواهند کرد. تا آن‌هایی که با یکدیگر مشابه هستند.(شعاع،۱۳۸۹ )

۲-۱-۱۲ نقش تصویر در تبلیغ:

تمامی انواع تبلیغات برای ثمربخشی به متقاعد کردن مخاطبان خود نیاز دارند. متقاعد سازی به طور خلاصه فرایندی برای تغییر نگرش است ‌و حوزه مطالعاتی آن روانشناسی اجتماعی است.(حکیم آرا،۱۳۷۹، ۹۹)

از نظریه ها و فنون متقاعدسازی (در چارچوب روان‌شناسی اجتماعی) که بگذریم در حوزه ارتباطات نیز ابزارهایی وجود دارند که با توجه به ظرفیت و امکانات خود به خوبی می‌توانند مبلغان را در امر متقاعدسازی مخاطبان یاری دهند. کلام، تصویر و موسیقی سه ابزاری است که در این زمینه به گونه مؤثری قابل بهره‌برداری می‌باشند. (مساری،۱۳۸۹، ۸۷)

ترکیب و همسویی زبان کلامی، زبان تصویری و زبان موسیقی در جهت القای مفاهیم می‌تواند منشاء بسیاری از باورها، احساسات و رفتارهایی باشد که به موقع خود در رویارویی و سوگیری‌های سیاسی، در فروشگاه‌ها و مراکز خرید و بالاخره در بسیاری از فعالیت‌های خرد و کلان اجتماعی مؤثر واقع می‌شود. در میان این سه، نقش تصویر در متقاعدسازی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و ویژگی‌های معنایی و ترکیبی عناصر دیداری تصویر در این باره بسیار تعیین کننده است.(همان منبع،۹۱ )

یکی از هدف‌های عمده برای به کارگیری تصویر در فعالیت‌های تبلیغاتی ایجاد واکنش یا به تعبیر روان‌شناختی آن برانگیختن پاسخ در میان مخاطبان است. برخلاف نقاشی یا طراحی، فیلم و عکس معمولاً رونوشت مستقیمی از واقعیت بیرونی به شمار می‌روند و همین ویژگی ممتاز است که سبب می‌شود تا در بیننده چنین تصوری تقویت شود که به هنگام مشاهده تصویر، گویی با دنیای بیرونی ارتباط تعاملی برقرار می‌کند. علاوه بر این از فیلم‌های تبلیغاتی چنین استنباط می‌شود که گویی آنچه نشان داده شده است مصداق بیرونی دارد و چنین چیزی رخ داده یا ممکن است رخ دهد.(حکیم آرا،۱۰۱،۱۳۸۹)

تصاویر تبلیغاتی سه نقش عمده را پی‌می‌گیرند. اول اینکه با شبیه سازی و به تصویر کشیدن صورت و اندام انسان و یا هر چیزی که با انگیزه های بنیادی ارتباط دارند به برانگیختن هیجانات دامن می‌زنند. دوم اینکه از چیزی که گویی محقق است و یا واقعاً اتفاق افتاده است یک مدرک تصویری به ظاهر مستند به دست می‌دهند و سوم اینکه در هر حال می‌توانند میان محصول و تصاویر،یک نوع ارتباط ضمنی و پنهان برقرار کنند. این سه کارکرد از ویژگی‌های اساسی رسانه های تصویری است که ماهیت زیربنایی تصاویر تبلیغاتی را پی‌ریزی کرده و آن را از زبان کلامی و گونه‌های دیگر ارتباطات بشری متمایز می‌کند.

فرامرزی شدن هدف‌های تبلیغ کنندگان سبب شده است که بر تبلیغات تصویری تأکید بیشتری به عمل آید زیرا با توجه به ویژگی‌های شمایلی خود همه‌گیرترند و بسیار راحت‌تر از بیان‌های کلامی قادرند فرهنگ‌ها و سرزمین‌های مختلف را در نوردیده و منتشر شوند. (همان منبع، ۱۰۲-۱۰۱)

۲-۲ بخش دوم :” گردشگری”

۲-۲-۱ تعریف گردشگری

واژه ی‌”توریسم^[۳]” از دو بخش تشکیل شده است: از کلمه تور به معنای گشتن، سفر و مسافرت که ریشه‌ در لغت لاتین”Turns” به معنای دور زدن، رفت و برگشت بین مبدأ و مقصد و چرخش دارد که از یونانی به اسپانیایی، فرانسه و در نهایت به انگلیسی راه یافته است.

و “ایسم^[۴]” پسوندی است که اشاره به مکتب یا اندیشه‌ای فلسفی، مذهبی، سیاسی، ادبی و… دارد. ‌بنابرین‏ توریسم یعنی مکتبی که پایه فکری آن سیاحت و گردشگری است (کاظمی، ۱۳۸۸، ۱۴)

در فرهنگ وبستر گردشگری سفری است که به سوی مقصدی انجام می‌گیرد و سپس بازگشتی به محل سکونت را در بردارد. در فرهنگ لاروس نیز گردشگری به معنای مسافرت برای تفریح (لذت) است. (پاپلی یزدی، سقایی، ۱۳۸۹، ۱۹)

اما در فرهنگ لغات فارسی گردشگری چنین تعریف شده است: در اقطار عالم سفر کردن و شناخت؛ مسافرت برای تفریح و سرگرمی ؛سفری که در آن مسافر به مقصدی می‌رود و سپس به محل سکونت خود بازمی‌گردد. (الوانی و دهدشتی، ۱۳۸۳، ۱۸)