▪ تولید اطلاعات در مورد فرصتها
▪ ترویج فرهنگ کارآفرینی
▪ بازسازی فرهنگ کار و توانمند سازی نیروی کار.
در حال حاضر به طور متوسط سالانه هزاران فارغ التحصیل دانشگاه در کشور وجود دارد که رشته تحصیلی بیشتر آن ها علوم انسانی است. این عده را می توان با یک سری آموزشهای تخصصی کوتاه مدت نوعی تخصص بر ایشان ایجاد کرد. موضوع دیگر حفظ حقوق نو آوران است که یکی از موانع ترقی و پیشرفت در کشور ما است. افراد، ابتکار یکدیگر را تقلید میکنند و این مخل نوآوری و کار آفرینی است. دولت باید در جهت حمایت از حقوق مبتکران چاره اندیشی جدی تر ی کند.(همان منبع)
۲-۲-۲۰-برنامه های کارآفرینی در دانشگاهها و کشورهای مختلف
۲-۲-۲۰-۱- اندونزی
اهم تجربیات عملی دولت اندونزی در توسعه و ترویج کارآفرینی بشرح زیر میباشند:
تأسيس صندوق اعتبارات خاص برای صنایع کوچک پیمانکار در سال ۱۹۹۱ (بانکهای تجاری طبق دستور دولت موظف هستند تا ۴۵ درصد از کل سقف صندوق را پر کنند)
ایجاد مدلهای همکاری صنایع کوچک با صنایع بزرگ
پیمانکاری مستقیم :هیچ تعهدی مبنی بر ادامه همکاری پس از پایان مدت قرارداد برای طرفین وجود ندارد.
پیمانکاری شبکهای:همکاری بین صنایع کوچک و متوسط و بزرگ وجود دارد. دولت با امکانات مناسبی از جمله راهاندازی صندوق ویژه اعتبارات تضمینی و قانونمند کردن وظایف هر یک از طرفین قرارداد نسبت به یکدیگر را در نظر گرفته است.
همکاری تولیدی ـ صنعتی مشترک:از سال ۱۹۹۳ این مدل معرفی و گسترش یافته است. طبق این مدل کارخانه بزرگ به همراه تعداد مشخصی از واحدهای صنعتی کوچک یا شرکت مستقل تولیدی تأسيس خواهند کرد که با بهره گرفتن از امکانات فنی ـ فناورانه، نیروی انسانی و نوآوریهای صنعتی هر دو طرف نسبت به تولید یک کالا یا محصول خاصی تحت یک نام جدید اقدام خواهند کرد. سرمایهگذاری در شرکت جدید به صورت ۴۰ درصد از طرف صنایع کوچک و ۶۰ درصد از طرف کارخانه بزرگ تامین را دریافت مینمایند. دولت اندونزی تخفیفهای ویژه مالیاتی، آموزش نیروی انسانی، حمایت از بازاریابی،…. را به عنوان مشوقهای لازم در این زمینه انجام میدهد. تا به حال ۲۴ شرکت صنعتی مشترک تأسيس شده است.
شرکتهای سهامی متشکل از صنایع کوچک
از سال ۱۹۹۵ این مدل طراحی و اجرا شده است. بر اساس این مدل واحدهای کوچک صنعتی به ایجاد شرکت تولیدی با مالکیت سهامی اقدام میکنند که ۴۰ درصد از سرمایه لازم توسط عرضه سهام و فروش به افراد حقیقی تامین خواهد شد و ۶۰ درصد مابقی توسط واحدهای کوچک صنعتی تامین خواهد شد.
توسعه صنایع کوچک خرد (خود اشتغال) برای مقابله با بیکاری و ایجاد اشتغال در سال ۱۹۹۳، بیش از ۴۰/۴۱ درصد از کل شغل ایجاد شده در کلیه بخشهای اقتصادی در اندونزی مربوط به این بخش بوده است.
عمده برنامه حمایتی دولتی از این بخش عبارتند از:
– تامین سرمایه اولیه برای راهاندازی پروژه تولیدی و نیمه تولیدی تا ۷۵ درصد کل هزینه پروژه از سال ۱۹۸۶ به بعد
– آموزش نیروی انسانی در مراکز آموزش فنی و حرفهای برای مناطق محروم بدون دریافت شهریه و در سایر مناطق دریافت شهریه با شرایط پرداخت آسان توسط وام آموزشی صورت میگیرد.
– آموزش مدیریتی برای کارآفرینان واحدهای صنعتی کوچک خود اشتغال
– تامین ماشینآلات از طریق اجاره بلندمدت یا فروش ماشینآلات دولتی دست دوم به این واحدها
– ایجاد بانک اطّلاعاتی و انجام مشاورههای مختلف
برنامه «توسعه خود اشتغالی و کارآفرینی[۲۰] در دانشگاه ملگان[۲۱] اندونزی.
– ایجاد رشته کارآفرینی و خود اتکایی در این دانشگاه
– فعالیتهای اجباری درون رشتهای (کارآموزی اجباری) در تمام رشتههای دانشگاه برنامه آموزشی فوق برنامه برای آمادهسازی دانشآموختگان دانشگاهی برای تأسيس کسب و کارهای خود و تبدیل آن ها به افراد کارآفرین که شامل سه مرحله زیر میباشد اجرا میگردد:
الف) پیش آموزش: (به کار آموزان اطلاع داده میشود و از میان داوطلبان آنهایی که بیشترین انگیزه را داشتهاند و نمره خوبی کسب کردهاند. انتخاب میشوند).
ب) آموزش (به ۱۴۴ ساعت وقت نیاز دارد. تمام وقت ۱۲ روز طول میکشد و نیمه وقت حدود یک ماه).
ج) بعد از آموزش (مشکلات عمومی که در حین اجرای طرحها بروز میکنند مانند مجوز، گواهینامه، تامین مالی، بازاریابی و… مشاوره داده میشود).
نتیجه برنامه: ۴۰ درصد از شرکتکنندگان در برنامه آموزشی در شروع کسب و کار موفق بودهاند و هر کارآفرین ۵۰ نفر را استخدام کردهاست.
چاپ کتاب «توسعه کردشگری و کارآفرینان کوچک، سیاست ملی و فرهنگ کارآفرینی در مورد اندونزی» در سال ۱۹۹۹٫( دفتر امور توسعه کارآفرینی ، ۱۳۸۶)
۲-۲-۲۰-۲-اتریش
سه برنامه کلی وجود دارد:
۱- برنامه «دانشمندان کسب و کار تأسيس میکنند. دانشمندان کسب و کار راهاندازی میکنند» هدف این برنامه فعال نمودن اقتصاد دانان دانشگاهی در مسیر نوآوری و کاربرد آن میباشند. این برنامه در سال ۱۹۸۶ شروع شده و تأسيس و راهاندازی مراکز را تا سقف حدود ۲۳۰۰۰ دلار حمایت میکند.
اهم تجربیات عملی دولت اتریش در توسعه و ترویج کارآفرینی بشرح زیر میباشند:
حمایت های آموزشی
– در سال ۱۹۹۸، ۴۷ درصد از کسب و کار کوچک در آموزش حرفهای برای کارشناسان شرکت داشتهاند.
– ارائه یک طرح « کسب و کار کوچک» توسط دانشآموزان ۱۹-۱۵ سال در مدرسه خودشان برای یک سال درسی (محصولاتی را تولید کنند و خدماتی را در بازار محلی ارائه دهند و تمام تصمیمگیریهای مربوطه به کسب و کار خودشان را انجام دهند).
– ایجاد یک «شرکت مجازی» از مدل یک شرکت واقعی، این مدل در تمام کالجهای بازرگانی و مدارس کسب و کار در اتریش اجباری میباشد و برای اهداف آموزش بازرگانی در تمام مدارس حرفهای توجیه میشود.
– ایجاد اولین کرسی مدیریت/ کارآفرینی به نام «کرسی مدیریت نوآوری و ایجاد کسب و کار[۲۲] » در دانشگاه کلاگن فورت در سال ۱۹۹۹٫
– ایجاد یک مرکز عالی کسب و کار در سال ۱۹۹۸، (محدودیت کارآفرینی و محروم بودن دانشآموزان مدارس از آن، آموزش در مدارس و دانشکدهها بیشتر جنبه نظری و نه عملی دارد). از جمله برنامه های این مرکز میتوان از تدارک تسهیلات آموزشی (مانند مطالعات موردی برای شروع کسب و کار)، آموزش بیشتر به معلمان (مانند توسعه مطالعات موردی، مدیریت پروژه، سمینارهای کارآفرینی)، همکاری مشترک در توسعه دوره های آموزشی معلمان در کل کشور (برای معلمان مدارس حرفهای) نام برد.