به منظور بررسی اثر بخشی طرحواره های درمانی بر کاهش تعارضات زناشویی دانشجویان متاهل همانطور که مشاهده می کنیم تعارض زناشویی در گروه آزمایش کاهش یافته است و بنابراین با ۹۵ درصد اطمینان میتوان گفت طرحواره های درمانی بر کاهش تعارضات زناشویی دانشجویان متاهل موثر است.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

فصل پنجم

نتیجه گیری وپیشنهادات

۱-۵- مقدمه:
هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر بخشی طرحواره های درمانی بر کاهش تعارضات زناشویی و افزایش سلامت روان دانشجویان متاهل باشد. بدین منظور تعداد ۳۰ نفر از دانش جویان بصورت تصادفی در دو گروه کنترل و ازمایش جایگزین شدند و پیش آزمون بر روی دو گروه انجام شد و سپس گروه ازمایش تحت آموزش طرحواره درمانی در ۸ جلسه قرار گرفت و سپس پس آزمون در بین گروه اجرا گردید در نهایت داده های پژوهش با نرم افزار کامپیوتری(SPSS) مورد تجزیه و تحلیل اماری قرار گرفت. در این فصل به بحث و نتیجه گیری و پیشنهادات و محدودیت ها اشاره می شود..
۲-۵-بحث و نتیجه گیری
فرضیه اول: طرحواره های درمانی بر افزایش سلامت روان دانشجویان متاهل موثر است.
یافته ها نشان دادکه تحت تاثیر آموزش طرحواره درمانی سلامت روانی در گروه آزمایش افزایش یافته است و بنابراین نتیجه می گیریم که آموزش طرحواره درمانی در افزایش سلامت روان دانشجویان متاهل موثر است.
یافته‌های پژوهش حاضر این فرضیه پژوهش را مبنی بر اینکه آموزش طرحواره های درمانی موجب افزایش سلامت روانی گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل می‌شود، مورد تأیید قرار می‌دهد. بدین معنا که در میزان نمره مقیاسهای پرسشنامه سلامت روان و همچنین نمره کل پرسشنامه مذکور در گروه آزمایشی، پس از اعمال متغیر مستقل طرحواره درمانی - در مقایسه با موقعیت پیش آزمون یعنی قبل از اعمال متغیر مستقل، کاهش قابل ملاحظه‌ای ایجاد شده است. بنابراین می‌توان گفت آموزش طرحواره درمانی توانسته است تا حد قابل ملاحظه‌ای موجب افزایش سلامت روانی گروه آزمایشی گردد.
پژوهشهای انجام شده همسو در زمینه تأثیر آموزش طرحواره درمانی بر افزایش سلامت روان و پژوهشهای نزدیک به موضوع، نتایج فوق را مورد تأیید قرار می‌دهند. به طوری که «جاهودا»^[۳۲۰] (۲۰۰۸ ، به نقل از «ووچینیچ»^[۳۲۱] ،۲۰۰۸) کنترل اضطراب(مولفه سلامت) را اساس سازگاری و سلامت روانی می داند. در همین راستا «لونیسون و کلارک»^[۳۲۲] به نقل از استاندارد (۲۰۱۰)^[۳۲۳] آموزش طرحواره درمانی را در درمان افسردگی(مولفه سلامت روان) مؤثر دانسته‌اند. نتایج تحقیقات «لرنر و کلوم» ^[۳۲۴] (۲۰۰۰، به نقل از پاپیری ،۱۳۸۶) نشانگر تأثیر آموزش طرحواره درمانی بر کاهش میزان افسردگی، ناامیدی نوجوانان اقدام کننده .به خودکشی و افسرده می‌باشد. طارمیان (۱۳۸۸) نیز آموزشطرحواره درمانی را بر افزایش سلامت جسمانی و روانی مانند اعتماد به نفس، مقابله با فشارهای محیطی و روانی، کاهش اضطراب و افسردگی، کاهش افکار خودکشی گرایانه، کاهش افت تحصیلی، تقویت ارتباط بین فردی در رفتارهای سالم و مفید اجتماعی ، کاهش سوء مصرف مواد مخدر و پیشگیری از مشکلات روانی، رفتاری و اجتماعی مؤثر قلمداد کرده است. «هامبورگ»^[۳۲۵] (۲۰۱۰) نیز آموزش طرحواره درمانی را که زیر مجموعه مهارتهای اجتماعی هستند، بر کاهش اضطراب و افسردگی مؤثر دانسته است.
همانگونه که یافته‌های پژوهشی فوق نشان می‌دهند، آموزش طرحواره درمانی بر افزایش سلامت روانی به خصوص کاهش میزان اضطراب و افسردگی مؤثر است. بدین ترتیب نتایج پژوهش نشانگر تأثیر آموزش‌ طرحواره درمانی به بر افزایش سلامت روان به خصوص کاهش میزان افسردگی و اضطراب می باشد که با یافته های تحقیقی دیگر در این زمینه کاملاً مطابقت دارد. در واقع شباهت یافته پژوهش حاضر با یافته‌های تحقیقی دیگر در این است که بیشترین میزان تأثیر آموزش طرحواره درمانی بر افزایش سلامت روانی مربوط به کاهش میزان افسردگی و اضطراب است.
فرضیه دوم: طرحواره های درمانی بر کاهش تعارضات زناشویی دانشجویان متاهل موثر است.
یافته ها نشان دادکه تحت تاثیر آموزش طرحواره های درمانی تعارض زناشویی در گروه آزمایش کاهش یافته است و بنابراین نتیجه می گیریم که آموزش طرحواره های درمانی در کاهش تعارض زناشویی دانشجویان متاهل موثر است.
بررسی تحقیقات «تلادو»^[۳۲۶] و همکاران (۲۰۱۰) نشان می‌دهد که اموزش جلسات طرحواره های درمانی با افزایش عزت نفس و کنترل پرخاشگری زوجین ارتباط دارد . «لانگ و شرر»^[۳۲۷] (۲۰۰۹) به نقل از کادیشن و همکاران (۲۰۱۱) آموزش طرحواره های درمانی را بر کاهش پرخاشگری مجرمان مؤثر ارزیابی کردند. «هامبورگ» (۲۰۰۸) به نقل از «موت و همکاران»^[۳۲۸] (۱۹۹۹) آموزش طرحواره های درمانی را بر ایجاد منبع کنترل درونی و کاهش پرخاشگری زوجین مؤثر دانست. «شاپ و کوپلند»^[۳۲۹] (۲۰۰۳) معتقد هستند که آموزش طرحواره های درمانی به کاهش تعارضات و تقویت روابط زناشویی میانجامد..
همچنین نتیجه تحقیق همسو با تحقیقات ولجکی (۱۳۸۷)،سینارکور^[۳۳۰](۲۰۰۴،به نقل از حافظ شعر باف،۱۳۸۶) می باشد
روابط خانوادگی فشرده‌ترین موقعیت برای تعارضات بین فردی است. روابط عاطفی و عاشقانه زمینه را برای محک زدن جدی مهارتهای آموخته شده برای زندگی مهیا می‌کنند. در ارتباط بین افراد تعارض وقتی بروز می‌کند که فرد بین اهداف،نیازها، یا امیال شخصی خودش و اهداف، نیازها و امیال شخصی طرف مقابلش ناهمسازی و ناهمخوانی می‌بیند (وانگ ،۲۰۱۱ ). به طورکلی، طراوت و سلامت خانواده تا اندازه‌ای به میزان تعارض در خانواده و نوع تعارضی که تجربه می‌کنند، بستگی دارد .
زیگرت و استمپ (۲۰۰۹) اثرات"اولین نبرد بزرگ” را در روابط عاشقانه بررسی کردند و پی بردند که برخی زوجها برنده و عده ای بازنده اند. آنها نتیجه گرفتند که"تفاوت بزرگ بین برندگان و بازندگان در شیوه درک و اداره تعارض توسط آنها بود که همین میزان درک زوجین را به سمت ادامه زندگی و یا به سمت طلاق می کشاند. ویلموت (۲۱۰) خاطر نشان می‌کند: ” آنچه که در مقیاس وسیع، طول عمر رابطه و یا قطع رابطه را معین می‌کند این است که طرفین رابطه تا چه اندازه با موفقیت از برهه‌های تعارض می‌گذرند". به عقیده کومستاک و استرزیزویک (۲۰۱۰ ) این وجود یا نبود تعارض نیست که"کیفیت ازدواج” را تعیین می‌کند بلکه طرز اداره موقعیتهای تعارض آمیز است که کیفیت رابطه زناشویی را تعیین می‌کندو در این مسیر میتوان گفت که اموزش هایی چون رویکرد طرحواره درمانی می تواند راهگشا باشد.
همانگونه که ملاحظه می‌گردد، تحقیقات فوق نشانگر تأثیر آموزش طرحواره های درمانی بر کاهش تعارضات می باشد. یافته پژوهش حاضر نیز نتایج فوق را تأیید می کند. بدین معنا که ملاحظه می‌شود پس از اعمال آموزش طرحواره های درمانی ، کاهش قابل ملاحظه ای در میزان نمرات گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل حاصل شده است. با توجه به نتایج تحقیقات قبلی که آموزش طرحواره های درمانی را بر کاهش تعارضات مؤثر قلمداد کردند و همچنین با توجه به کاهش قابل ملاحظه ای که در میزان نمرات گروه آزمایشی حاصل شده است می‌توان گفت که آموزش طرحواره های درمانی می‌تواند بر کاهش تعارضات تأثیر مثبتی بگذارد. لازم به توضیح است که در گروه کنترل- گروهی که آموزش طرحواره های درمانی را دریافت نکرده‌اند- در مجموع شاهد تغییر قابل ملاحظه در جهت کاهش نمرات نمی‌باشیم در کل وقتی گروه کنترل را در ارتباط با گروه آزمایشی مورد بررسی قرار می‌ گیرد، تأثیر آموزش طرحواره های درمانی را بر کاهش تعارضات زناشویی گروه آزمایش می توان درک کرد.
۳-۵- محدودیت ها :
- به دلیل پراکندگی نمونه آماری، عملاً دسترسی آسان به آزمودنیها امکان پذیر نبود.
- بیرغبتی پائین تعدادی از آزمودنیها در تکمیل پرسشنامه ها از محدودیتهای دیگر این تحقیق بود.
- محدودیتهای زمانی با توجه به نوع تحقیق، گستردگی جامعه، پراکندگی نمونه آماری و ابزار گردآوری داده/‌ها (آموزش جلسات)، جمع‌ آوری اطلاعات مورد نیاز مستلزم صرف زمان و وقت بیشتری بود.
-وجود موانع اداری جهت پژوهش های آزمایشی
-این تحقیق فقط در سطح دانشگاه گرمسار صورت گرفته است و تعمیم آن به شهر های دیگر با محدودیت مواجه است.
-عدم کنترل متغیرهای مزاحم چون تعداد فرزندان، سابقه کار، وضعیت اقتصادی زوجین.
۴-۵- پیشنهادات:
۴-۵-۱ پ‍ژوهشی
۱-پژوهش حاضر بر روی دانشجویان صورت گرفته، لذا پیشنهاد می شود که تحقیق مشابه بر روی دیگرطبقات اجتماعی انجام و با نتایج این پژوهش مقایسه شود.
۲- در مطالعات آینده راهکارهای بهبود سلامت روانی مورد مطالعه و پژوهش قرار گیرد.
۳- پژوهش حاضر با بهره گرفتن از آموزش طرحواره های درمانی بر کاهش تعارضات زوجین انجام گرفته که پیشنهاد می شود در تحقیقات اینده از آموزش دیگر رویکردهای روانشناسی جهت کاهش تعارضات زوجین استفاده ونتایج مقایسه گردد.
۴-۵-۲ کاربردی
۱- قرار دادن برنامه کارگاههای آموزشی جهت افزایش سلامت روان به عنوان برنامه درگیر برای تمامی زوجین
۲- پشنهاد میگردد که به زوجین روش های مناسب کاهش تعارضات آموزش داده شود.
۳- پیشنهاد میگردد مشاوران و روانشناسان برای کاهش تعارض زوجین با توجه به نتایج پژوهش حاضر جلسات و کارگاههای آموزش طرحواره های درمانی را در برنامه کاری خود قرار دهند.
۴- به متخصصین بهداشت روان پیشنهاد می شود که برنامه ای مدون و فراگیر برای ارتقای سطح سلامت روانی مردم با بهره گرفتن از روش آموزش طرحواره های درمانی صورت داده تا از عواقب ناشی از مشکلات بیماریهای روانی و مشکلات عاطفی جلوگیری شود تا منجر به بیماریهای جسمانی نشود.
۴-به منظور کاهش تعارضات زناشویی توجه به جنبه های مثبت همسر و دوری از انتقاد متقابل در خانواده ضروری است.
۵-به منظور کاهش تعارضات زناشویی تهیه فهرستی از پیشرفتهای یکدیگر و در میان گذاشتن با همسر می تواند در این گام موثر باشد.
۶- برای سازگاری بیشتر و کاهش تعارضات به زوجین توصیه می شود تفسیر درست از صحبت همسرانشان داشته باشند زیرا اندیشه نیز روی ارتباط اثر می‌گذارد.
۷- گوش دادن پویا و درک صحبتهای همسر عامل مهمی در کاستن مشکلات است.به دو طریق: الف)تکرار کردن خلاصه حرفهای او. ب)تایید حرفهایش با شیوه غیرکلامی.
۸-به منظور حل مشکلات زناشویی ، زوجین باید راه حلها را پیشنهاد و ارزیابی و پس بهترین را انتخاب کنند، با هم همکاری کنند.یکی از مشخص های رسیدن به راه حل مناسب، مصالحه و رسیدن به توافق است. و وقتی به زوجین به توافق رسیدند قراردادی بنویسند و بگویند خواهان چه تغییراتی در خود و همسرشان هستند.
منابع
ازاد. حسین (۱۳۸۶)، اسیب شناسی روانی، ، تهران: انتشارات ارسباران.چاپ هشتم
استورا (۱۳۷۷)، تنیدگی یا استرس، بیماری جدید تمدن، ترجمه پریرخ دادستان، تهران: انتشارات رشد.
آزاد فلاح و اژه ای (۱۳۸۱). مفاهیم و اهداف سلامت عمومی. فصلنامه اصول سلامت عمومی، شماره اول، سال اول، بهار.
اسماعیلی، علی (۱۳۸۹). مقایسه اثر بخشی طرحواره درمانی و درمان شناختی- رفتاری بر بهبودی بیماران مبتلا به اختلال وسواس-اجبار همایند و نا همایند با افسردگی. رساله دکتری تخصصی روان شناسی. دانشگاه علامه طباطبایی.
احمدی،علی.(۱۳۸۴).بررسی و مقایسه اثر بخشی رویکرد روانی- آموزشی مبتنی بر دیدگاه شناختی – رفتاری و ارتباط درمانی بر صمیمیت زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر اصفهان .رساله دکتری، دانشگاه تربیت معلم.