استرنبرگ(۱۹۸۵) اظهار داشت ساختار دانایی شامل: سنجیدن با تجربه بودن افراد، میزان درک کنندگی مستقیم( درک بصری)، میزان درون گرایی، میزان عملگرایی، میزان فهم، میزان آرام بودن افراد، میزان مهربانی، سطح هوش، صلح پذیر بودن، معلومات و دانش، میزان شوخ طبعی و هوشیاری افراد است. اقدامات اضافی برای سنجش ساختار دانایی مربوط است به ابعاد توانایی استدلال، هوشمندی و فراست، داشتن دیدگاهی باز، قضاوت، میزان شتاب و عجله، استفاده از اطلاعات و میزان بینش و تیز بینی. استرنبرگ(۱۹۸۵) بر این نکته تأکید می‌کند که افراد دانا فراست و هوشمندی دارند که لزوماًً تنها در افراد باهوش دیده نمی‌شود؛ این افراد به دیگران گوش می‌دهند، میزان مشورت و نصیحت دهی به فراد را می‌دانند و می‌توانند با انواع مختلفی از افراد در ارتباط باشند.

هوش عملی:

ویلهلم و انگل(۲۰۰۴) اظهار داشتند که هوش باید شامل اقدامات حل مسئله، تفکر بحرانی، قضاوت موقعیتی و هوش عملی( بر پایه دانش) باشد. همچنین اظهار داشتند که هوش عملی فرد شامل یک جزء انگیزشی است که می‌تواند شامل جنبه‌های اجتماعی، روانشناختی و عاطفی باشد.

استنبرگ(۲۰۰۴) اضافه می‌کند که هوش عملی فرد یک پیش‌بینی مفید و قابل استفاده در مهارت‌های مربوط به شغل است.

توانایی حل مسئله:

کربی و گودپاستر(۲۰۰۷) حل مسئله را اینگونه بیان می‌کنند ” اقدام تفکر بحرانی برای دستیابی به اهداف و هارمونی فردی که برای زندگی شخصی و حرفه ای مهم است”. و همچنین روش حل مسئله را به عنوان تعریف مسئله، از بین بردن موانع، ایجاد راه حل‌ها، انتخاب کردن، ارزیابی کردن، تصویب کردن( به صورت قانون درآوردن) و منعکس کننده بیان کرده‌اند.

ویلهلم و انگل(۲۰۰۴) روش‌های متعددی را برای حل مسئله بیان نموده‌اند شامل شناخت، فهمیدن و درک کردن، به صورت قانون درآوردن و اجرا کردن و تأمل کردن در موفقیت یا شکست از نتیجه.

استرنبرگ(۱۹۸۵) اظهار داشت که حل مسئله شامل توانایی‌های زیر است: ۱) استدلال منطقی ۲) تجزیه و تحلیل تمام مشخصات مسئله ۳) پیش‌بینی نتایج راه حل‌ها ۴) داشتن تفکری وسیع ۵) تردید کردن در ایده ها و نظرات که در دراز مدت نگه داشته شده‌اند.

دانش ضمنی:

استنبرگ(۲۰۰۴) دانش ضمنی را به عنوان دانشی که در کار یادگرفته می‌شود و به محیطی که فرد می‌خواهد در آن موفق شود بستگی دارد. استنبرگ اظهار داشت که دانش ضمنی ۱) به صورت شفاهی و لفظی نیست. ۲) این دانش باید توسط خود فرد به دست آید. ۳) بر پایه حل مسائل عملی جهان واقعی قرار دارد. ۴) به صورت هدفمند در فرایند تصمیم گیری وجود دارد.

واگنر^[۷۰](۱۹۸۷) دانش ضمنی را به عنوان اطلاعات ارزشمند در مدیریت شخصی، مدیریت دیگران و وظایف فرد است، تعریف می‌کند و بیان می‌دارد که دانش ضمنی می‌تواند برای وظایف با محدوده وسیع و محدود به کار رود.

۲-۱-۲٫ توسعه سازمانی:

سازمان‌ها مجبور به حفظ قابلیت رقابتی خود برای بقاء رشد در محیط پر رقابتی و متغییر بیرونی هستند. توانایی این سازمان‌ها در حرکت کردن و گام برداشتن همراه با رقابت، با انعطاف پذیری آن‌ ها، مدیریت اثر بخش و سودمند و میزان تمایل و گشودگی آنان به تغییر و نوآوری متناسب است(کاراکایا و ایلماز،۲۰۱۳).

توسعه سازمانی در سازمان‌ها از انواع ارتباطات، موقعیت‌های دولتی و مداخلات اجتماعی استفاده می‌کند. مداخلات توسعه سازمانی بر طیف وسیعی از اهداف توسعه سازمان‌ها مانند افراد، گروه‌ها، سازمان‌ها، روابط و جامعه تأثیر می‌گذارد، ‌بنابرین‏ توسعه سازمانی یک میدان وسیع از عمل است( گهیل و دشپاند،۲۰۱۴). تنها سازمان‌هایی که قادر به تعریف و شناسایی مشکلات سازمانی خود در زمان مناسب و به صورت آگاهانه هستند، می‌توانند فعالیت‌های توسعه سازمانی را انجام دهند(کاراکایا و ایلماز،۲۰۱۳).

تئوری توسعه سازمانی می‌تواند ما را در بهبود و اثر بخشی ساختار سازمان به عنوان تغییرات پیوسته محیطی که برای مدل‌ها و فرایندهای جدید برای تغییر در سازمان بیان شده‌اند، کمک کند. با افزودن این مفهوم تغییر( پاسخ به تغییرات محیط خارجی) می‌توانیم به بهره وری و اثربخشی داخلی و خارجی سازمان دست یابیم( شاترویچ، ۲۰۱۴).

مدل روش شناسی برای توسعه سازمانی یک اقدام پژوهشی است؛ اطلاعات درباره ماهیت مشکلات خاص به صورت سیستماتیک جمع‌ آوری می‌شوند و اقدامی با توجه به آن چه که نتیجه تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد انجام می‌شود. توسعه سازمانی یک فرایند اساسی تغییر است و مخالف با کنار گذاشتن مشکل است. در توسعه سازمانی باید به نیازهای درک شده و واقعی مربوط به مشتریان پاسخ داده شود و مشتریان را در برنامه ریزی و اجرای تغییر مشارکت داد(همان).

رایس ^[۷۱] (۱۹۷۷) بیان می‌کند که هدف فعالیت‌های توسعه سازمانی افزایش قابلیت‌های سازمان از طریق ایجاد آگاهی بهبود مستمر منابع انسانی از طریق تمرکز بر آزادی، راستی و درستی، اعتماد به نفس و نوآوری است. توسعه هماهنگی و ارتباطات انسانی اثر بخش به منظور دستیابی به اهداف مشترک و منافع ضروری است. رایس اشاره می‌کند که ساختار سازمان باید بر هدف و همچنین فعالیت‌های توسعه سازمانی اثر می‌گذارد، ‌بنابرین‏ ساختار سازمان باید مطابق با چشم انداز سازمان، مأموریت و شخصیت کارکنان باشد( کاراکایا و ایلماز، ۲۰۱۳).

دینسر (۲۰۰۸) بیان می‌کند که توسعه سازمانی بر رفتار انسان‌ها متمرکز شده است. تضادها کاملاً از رفتارهای انسانی است و هر جا که انسان باشد این تضادها غیر قابل اجتناب است. تضاد اثرات مثبت بر تفکر خلاق، تغییر و پیشرفت هم در محل کار و هم جامعه دارد. فعالیت‌های توسعه سازمانی تصادفی و غیر برنامه ریزی شده نیستند. این فعالیت‌ها برنامه ریزی شده، سنجیده و فرایندهای دائمی هستند. توسعه سازمانی شامل فعالیت‌های بلند مدت است که هدف نهایی آن افزایش اثربخشی و موفقیت‌های سازمان است.

فرنچ ^[۷۲] (۱۹۶۹) بیان می‌کند که توسعه سازمانی شامل تلاش‌هایی وسیع برای بهبود توانایی‌های خود برای حل مسئله و مقابله با تغییرات محیط خارجی به کمک متخصص علوم رفتاری از داخل با خارج از سازمان است که معمولاً از آن شخص به عنوان” عامل تغییر” یاد می‌شود( کاراکایا و ایلماز، ۲۰۱۳).

توسعه سازمان اساساً فرایندی مردم گرا است، شامل تلاش‌هایی برای دستاوردهایی بهتر در زمینه‌های شرایط کاری، فن آوری تولید، زیرساخت‌های مالی و فیزیکی است. توسعه سازمانی باعث ایجاد هماهنگی میان اهداف فردی و سازمانی به منظور ایجاد سیستم‌های کارآمد و مؤثر و منسجم در محیط کار با توجه به مأموریت و منافع است که هدف آن کاهش رفتارهای منفی مانع تغییر در سازمان با در نظر گرفتن مسئولیت و مشارکت داوطلبانه در فعالیت‌های بهبود مستمر است(کاراکایا و ایلماز، ۲۰۱۳).

‌بنابرین‏ می‌توان گفت کیفیت پایین گزارشگری ریسک اطلاعات را کاهش می‌دهد.

۲-۱۲-۲-۲- سطح افشا

تدوین­ کنندگان اصول و ضوابط حسابداری و وضع کنندگان مقررات بازار سرمایه معمولاً به منظور حمایت از منافع سرمایه گذاران، شرکت­ها را موظف به افشای اطلاعات ‌می‌کنند، یکی از مهمترین دلایل اقامه شده برای وضع مقررات افشای اطلاعات در حوزه­ حسابداری، عدم تقارن اطلاعاتی میان مدیریت و سایرین است (واتز و زیمرمن^[۴۶]، ۱۹۸۶).

افشای بیشتر اطلاعات صرف نظر از هزینه های افشای اطلاعات اضافی، از یک سو هزینه معاملات سهام را کاهش می‌دهد که این امر به کاهش نرخ بازده مورد انتظار سرمایه گذاران و کاهش هزینه حقوق صاحبان سهام منجر می­ شود و از سوی دیگر با افزایش میزان افشا در گزارش‌های سالانه، بازار سهام شرکت شفاف­تر شده و این امکان را برای سرمایه گذاران فراهم می­ کند تا با اطمینان بیش­تری متغیرهای مؤثر بر قیمت سهام را برآورد نمایند. با کاهش ریسک عدم اطمینان، نرخ بازده مورد انتظار سهام‌داران و در نهایت هزینه سرمایه نیز کاهش می­یابد (بوتوسان، ۱۹۹۷).

۲-۱۲-۲-۳- اندازه شرکت

اندازه شرکت بیانگر حجم و گستردگی فعالیت شرکت است. منطقاً شرکت‌های بزرگ‌تر ضمن سهولت دسترسی به منابع مالی مختلف با توجه به اعتباری که دارند، از ریسک کمتری برای سرمایه گذاری برخوردار هستند و ریسک کمتر اصولاً موجب کاهش هزینه سرمایه خواهد شد؛ زیرا شرکت‌های بزرگ­تر معمولاً ثبات بیشتری در مقایسه با شرکت‌های کوچک‌تر دارند و میزان نوسان قیمت سهام و در نتیجه ریسک آن‌ ها کمتر است. همه این عوامل موجب می‌شود نرخ بازده مورد انتظار سهام‌داران کاهش یابد و از هزینه سرمایه شرکت‌های بزرگ کاسته شود (بولو، ۱۳۸۸).

۲-۱۲-۲-۴- نوع صنعت

نوع صنعت با هزینه سرمایه ارتباط معناداری دارد و هزینه سرمایه در صنایع مختلف دارای تفاوت معنی داری است. این موضوع می‌تواند ناشی از ریسک متفاوت، رشد متفاوت، تأثیرپذیری متفاوت از تغییر شرایط اقتصادی و سیاسی و نیز سودآوری متفاوت صنایع باشد (عثمانی، ۱۳۸۲).

سودآوری صنایع مختلف معمولاً یکسان نیست و نسبت‌های سودآوری ممکن است از صنعتی به صنعت دیگر، تغییرات عمده­ای داشته باشد (بولو، ۱۳۸۸).

۲-۱۲-۲-۵-نسبت بدهی

یکی دیگر از عوامل قابل کنترل که می ­تواند بر هزینه سرمایه تأثیرگذار باشد، نسبت بدهی است. نسبت بدهی ممکن است اثر دوگانه بر هزینه سرمایه داشته باشد که یکی اثر فزاینده و دیگری اثر کاهنده است. اثر کاهندگی این نسبت بر هزینه سرمایه از این دیدگاه مطرح می­ شود که تأمین مالی از طریق بدهی (وام یا اوراق قرضه) به منزله استفاده از یک منبع مالی ارزان قیمت است و استفاده از یک منبع ارزان قیمت می‌تواند میانگین موزون هزینه سرمایه را کاهش دهد. بُعد دیگر نسبت مذکور که اثر فزایندگی بر هزینه سرمایه دارد از این باب مطرح می‌شود که استفاده از بدهی باعث افزایش ریسک ورشکستگی خواهد شد و این موضوع هم نرخ بازده مورد انتظار اعتباردهندگان آتی و هم نرخ بازده مورد انتظار صاحبان سهام را افزایش می‌دهد و در نتیجه از این طریق میانگین موزون هزینه سرمایه افزایش خواهد یافت (عثمانی، ۱۳۸۲).

۲-۱۲-۳- اجزای هزینه سرمایه

ساختار سرمایه اکثر شرکت‌ها دارای اجزای مختلفی است که هر جزء آن هزینه خاص خود را دارد. اصطلاحاً گفته می­ شود که چنین شرکت‌هایی دارای ساختار سرمایه پیچیده یا مرکب هستند. معمولاً اجزای اصلی ساختار سرمایه شرکت­ها شامل موارد زیر است:

• • بدهی

• • سهام ممتاز

• سهام عادی

طرح­هایی که در تصمیمات بودجه­بندی سرمایه­ای قرار می­ گیرند ممکن است به روش­های مختلف تامین­مالی شده باشند. در یک ساختار سرمایه پیچیده، ممکن است برخی از اوراق بهادار، ماهیت دوگانه (بدهی و سهام) داشته باشند، مانند اوراق قرضه قابل تبدیل^[۴۷]یا اوراق اختیار معامله^[۴۸](پرت^[۴۹]، به نقل از بولو، ۱۳۸۸).

در نهایت هزینه سرمایه کل شرکت از ترکیب هزینه تک تک این اجزا حاصل می­ شود که اصطلاحاً به آن میانگین موزون هزینه سرمایه (^[۵۰]WACC) می‌گویند.

میانگین موزون هزینه سرمایه با بهره گرفتن از وزن‌هایی مبتنی بر ساختار سرمایه محاسبه می‌شود. روش اصلی برای محاسبه وزن‌های اجزای تشکیل دهنده ساختار سرمایه، بهره گیری از ساختار سرمایه هدف یا مطلوب می‌باشد به نحوی که وزن‌های هر جزء از ساختار مالی بر مبنای وزن‌های ارزش بازار هر جزء (نه وزن‌هایی بر مبنای ارزش دفتری) مورد محاسبه قرار ‌می‌گیرد. معمولاً شرکت­ها می‌کوشند تا ساختار سرمایه خود را در حدود ساختار سرمایه مطلوب و مورد نظر خود در طول زمان حفظ کنند. ارزش بازار به جای ارزش دفتری جهت تعیین وزن­ها به کار گرفته می‌شود چرا که هزینه های نهایی یا جاری تأمین مالی را بهتر از ارزش دفتری بیان ‌می‌کنند. میانگین موزون هزینه سرمایه را می‌توان به شرح زیر محاسبه نمود:

WACC = (K_e × w_e)+(k_p × w_p)+(k_d × w_d)

‌به این ترتیب که:

Ke: هزینه سرمایه سهام عادی

We: درصد سهام عادی در ساختار سرمایه بر حسب ارزش بازار

Kp: هزینه سرمایه سهام ممتاز

Wp: درصد سهام ممتاز در ساختار سرمایه بر حسب ارزش بازار

Kd: هزینه مؤثر بدهی پس از کسر مالیات که از رابطه زیر محاسبه می‌شود:

K_d = k_m × (۱-t)

به طوری که:

Km: هزینه مؤثر بدهی قبل از کسر مالیات

t: نرخ مالیات

Wd: درصد بدهی‌ها در ساختار سرمایه بر حسب ارزش بازار

۲-۱۲-۳-۱- هزینه تأمین مالی از طریق بدهی

تأمین مالی از طریق بدهی که موجب افزایش اهرم مالی می‌گردد، هزینه ­هایی را شامل می‌شود که بارزترین آن بهره پرداختی به تأمین کنندگان است. هزینه­ های عقد قرارداد و هزینه­ های ورشکستگی از جمله هزینه­ های دیگر هستند که این منبع مالی به دنبال دارد. محاسبه بهره­های پرداختی و هزینه­ های عقد قرارداد کار نسبتاً ساده‌ای است، اما اندازه ­گیری هزینه­ های ورشکستگی که یک هزینه پنهان است کار پیچیده­ای است.

هزینه بهره و هزینه­ های عقد قرارداد، هزینه های قابل قبول مالیاتی هستند که این موضوع جذابیت افزایش این نوع بدهی­ها را بیشتر نموده است به خصوص در شرایطی که نرخ مالیات بالا باشد، این جذابیت به مراتب بیشتر خواهد بود.

از آنجا که افزایش بدهی بلند مدت با بهره موجب افزایش ریسک شرکت خواهد شد و هزینه های ورشکستگی را به دنبال خواهد داشت؛ لذا در هنگام محاسبه هزینه سرمایه باید میانگین موزون هزینه سرمایه را محاسبه نمود؛ زیرا تأمین مالی از طریق بدهی می‌تواند نرخ هزینه تأمین مالی سایر منابع تأمین مالی را نیز افزایش دهد (بولو، ۱۳۸۸).

۲-۱۲-۳-۲- هزینه سرمایه سهام ممتاز

روش تحقیق

مقدمه

در این فصل ابتدا به ذکرروش پژوهش می پردازیم ودلیل انتخاب روش بکاررفته درپژوهش توضیح داده می شود آنگاه با ذکر مشخصات جامعه آماری نحوه گزینش تعیین می‌گردد.در ادامه این فصل پس ‌از بیان روش جمع‌ آوری اطلاعات وابزار تحقیق،روش تجزیه وتحلیل داده ها،فرمول آماری ودلایل انتخاب آن ارائه می‌گردد.

روش پژوهش

در انتخاب روش تحقیق یا روش علمی انجام امور،محقق باید مشخص کند که چه شیوه وروشی را انتخاب کند تا او را هرچه دقیق تر،آسانتروارزانتر در دستیابی به پاسخ یا پاسخ هایی برای پرسش یا پرسش‌های تحقیقی مورد نظر کمک کند.انتخاب روش انجام تحقیق بستگی به معرف ها وماهیت موضوع پژوهش وسعت دامنه ‌و گستردگی موضوع تحقیق چگونگی کنترل و بازبینی محیط پژوهش ومتغیرهای مورد مطالعه،چگونگی روش جمع‌ آوری اطلاعات و…دارد. (مک گوگان ۱۹۹۸)

در این تحقیق در نظر است تا تأثیر مشاوره گروهی به شیوه مراجع محوری در تغییر خودپنداره نوجوانان بزهکار بررسی گردد.‌بنابرین‏ روش مناسب ومطلوب برای این پژوهش است.عملی که معمولاًدرشرایط واقعی،حقیقی واجتماعی به کار می رود.تحقیقات انسانی در شرایط وموقعیتها به گونه ای است که امکان کنترل همه متغیرهای موجود درحوزه تجربی وجود ندارد ‌و احتمالاً محقق فقط می‌تواند بعضی از آن ها ‌را کنترل کند.‌بنابرین‏ مهمترین وظیفه محقق در این است که تا امکان محدودیت‌ها وعوامل کنترل نشده تحقیق را کنترل کند ومورد ارزشیابی کمی وکیفی قرار دهد تا بتواند نتایج تحقیق خود را عینی تر ارائه دهد. (ویرسما ۲۰۰۲)

جامعه آماری

جامعه آماری این پژوهش نوجوانان بزهکار کانون اصلاح وتربیت استان بوشهر می‌باشد که پس ازمراجعه به مرکز مشاوره کانون وانجام آزمون خودپنداره در تحقیق شرکت کردند.

روش نمونه گیری

نمونه گیری یکی ازمباحث اساسی روش علمی است ودرطرح ریزی واجرای پژوهش تجربی وبهره برداری از نتایج آن اهمیت فراوان دارد. (مک گوگان ۱۹۹۸)

در این پژوهش نمونه گیری به شیوه تصادفی انجام گرفت یعنی از کلیه کسانی که به مرکزمشاوره کانون مراجعه کرده بودند ۱۶نفر به شیوه تصادفی وبه صورت قرعه کشی انتخاب شدند وسپس این ۱۶نفر به روش تصادفی به دوگروه آزمایش وکنترل تقسیم شدند وآزمون خودپنداره راجرز روی آن ها اجرا شد.

نمونه آماری

نمونه آماری در این پژوهش ۱۶ نفر نوجوان بزهکار بودند که دردوگروه ۸ نفره به عنوان گروه گواه وآزمایش قرار گرفتند.

ابزار تحقیق

ابزارتحقیق آزمون خودپنداره راجرزومشاوره گروهی در این تحقیق به عنوان ابزار تحقیق تعیین گردید.

دستورالعمل اجرایی آزمون

برای اجرای این آزمون ابتدا برگ خود واقعی پاسخ داده خواهد شد.توضیحات خواسته شده در این برگ به شرح ‌زیر می باشد:

با توجه به صفات زیر خود را ازنظرهرصفت چگونه می بینید؟ از نمره های ۱تا ٧ را برای خود منظور نمایید ودرجای مناسب علامت بگذارید.پس ازآن ازآزمودنی خواسته می شود که به برگ خودآرمانی پاسخ گوید.

موارد مطرح شده در این برگ به شرح زیر است:

اکنون دلتان می‌خواهد چگونه باشید؟ به عبارت دیگر شخص ایده آل شما که دوست دارید مانند اوباشید دارای چه خصایصی باشد.خصایص این شخص را با نمره های ۱تا ٧ درجه بندی کنید.

روایی

از آنجایی که راجرزاز اولین پیشگامان بحث«خودپنداره» دردنیای روان شناسی است وبا توجه به اینکه خود اوتهیه کننده این آزمون است می توان استدلال کرد که تهیه وتدوین این آزمون توسط پیشگام این نهضت در جهان دارای روایی باشد. یعنی واقعاً می‌تواند خودپنداره را بسنجد. (فارسانی ١٣٧۴ به نقل از محمدوند ١٣٨١)

همچنین راجرز در مراحل میزان کردن این آزمون شاخص‌های آماری آن را محاسبه کرد ‌به این ترتیب آن را آزمونی رواساخته، ‌بنابرین‏ می توان به یافته های این آزمون اکتفا کرد . اسداللهی، موسوی،یادگاری ( ١٣٧٢) نقل از رضایی بابندری (١٣٧۶) وپرسشنامه نگرش به خود را با بهره گرفتن از ضریب همبستگی پیرسون محاسبه نمودند که با ۵٧٪در سطح ٠٠١⁄٠معنی دار نشان داده شده و نشانه همبستگی قوی بین مقیاس‌ها است.

پایایی

برای تعیین میزان پایایی خود پنداره راجرز، موسوی پور (١٣٧۵) در یک گروه ٣٠ نفری همبستگی بین نمره های سؤالهای فرد با سؤالهای زوج را بر اساس گشتاوری پیرسون به عنوان همبستگی درونی آزمون محاسبه کرد و ضریب همبستگی ۶٧⁄٠را به دست آورد . با بهره گرفتن از روش اسپیرمن براون ، ضریب پایایی کل آزمون با ٨۰⁄٠ بود . حمزه لویی(١٣٧۶) با روش بازآزمایی ضریب همبستگی۶٠⁄٠را به دست آورد که درسطح١٪ معنی دار می‌باشد .

فرایند درمان

درمان مداخله در عدم هماهنگی هایی است که میان تجربه گر فرد ومفهوم «خود» یا نفس او رخ داده است . نظریه اساسی مراجع محوری را می توان به شکل فرضیه ساده ی«اگر- پس» بیان کرد. این فرضیه مؤید آن است که اگر شرایط خاصی در جلسه درمان برقرار شود آنگاه نتایج وتغییرات مطلوب و خاصی در رفتار مراجع ظاهر خواهد شد . به اعتقاد راجرز برای آنکه درمان صورت بگیرد باید فرایند دفاعی او عوض و معکوس شود به طوری که مراجع قادر باشد تجارب تهدید کننده را در آگاهی خویش به درستی متجلی و آن ها را جذب ساخت «خود» کند .

برای رسیدن ‌به این هدف باید شرایط ارزشی کاهش یابد وتوجه و احترام مثبت غیر شرطی باید جوی مبتنی بردرک همدلانه به وجود آورد. درک همدلانه موجب تضعیف ورفع شرایط ارزش می شود و درعوض توجه و احترام مثبت وغیرشرطی فرد را نسبت به خودش افزایش می‌دهد . وقتی که درک همدلانه وجود داشته باشد وشرایط ارزش از میان رفته باشد تهدید کاهش می‌یابد و فرایند دفاع معکوس می شود و در نتیجه تجارب به درستی ‌در آگاهی فرد متجلی می‌شوند وجزء ساخت نفس او قرار می گیرند. (شفیع آبادی ١٣٧۵)

برطبق آنچه گفته شد راجرزبه بیان نظری،آن چیزی را تدوین ‌کرده‌است که شرایط لازم وکافی تغییر درمانی شخصیت می نامد اساس تجارب بالینی و تحقیق راجرز وهمکارانش شش شرط را که برای ایجاد تغییرات سازنده در خود لازم است ارائه شده اند. این شش شرط عبارتند از:

۱) حضور چند شخص که ‌در تماس روانی با یکدیگر قرار داشته باشند.

۲) شخص نخست مراجع یعنی کسانی که درحالت ناهماهنگی روانی قرار دارد وآسیب پذیر ‌و مضطرب است.

۳) شخص دوم، یعنی مشاور کسی است که درجریان درمان درمقام مددکار عمل می‌کند وهماهنگی وسازگاری روانی و وحدت بخشی شخصیت دارد وبدون هیچ گونه تظاهر وصحنه سازی درجریان روان درمانی شرکت می‌کند گرچه ممکن است مشاور خارج از جلسه درمان مشکلاتی داشته باشد ولی در جریان درمان باید حتماً صادقانه عمل کند واز هر گونه ناهماهنگی شخصیتی ورفتاری مبرا باشد.

۴) مشاور نسبت به مراجع احترام وتوجه مثبت وغیرشرطی ابراز می‌دارد وهیچ گونه شرطی رابرای پذیرش ‌و قبول‌ مراجع درنظرنمی گیرد.

۵) مشاوردرک همدلانه ای اعمال می‌کند وبا درنظرگرفتن حالت درونی مراجع با او

به گفتگومی نشیند. به عبارت دیگر،مشاور دنیای درونی مراجع را آن طوری که هست احساس و تجربه می‌کند و این تجربه را به مراجع انتقال می‌دهد.

بدیهی است که مدیریت باید در تمام سطوح از این گروه ها پشتیبانی کند و در ضمن لازم است کارگران در کارها شناخت پیدا کنند.مشخص کردن اهداف سازمانی برای کارگران باعث می شود که نقش خود را برای حصول آن ها به خوبی درک کنند و بدین گونه جایگاه خود را در نظام سازمانی پیدا و در نتیجه عملیات سازمان به کارکنان روحیه ‌و شادابی می‌دهد.منظور از حصول اطلاع از نتایج کار عبارت است از این که فرد خود را مفید و مؤثر احساس کند و تاثیر و نتیجه اجرای کار خود را درک و از نزدیک لمس و مشاهده نماید و بدین گونه به ارزش و اهمیت نقش خود در کل سیستم سازمان واقف شود و این خود از نظر ارضای روانی و رضایت شغلی در کارکنان بسیار مؤثر است.در مجموع باید کاری کرد که سازمان به سوی خود شکوفایی ˛ پیشرفت و بهبود دائمی گرایش یابد.در این مورد تدابیری همچون کاهش موجودی ها ˛ کاهش هزینه ها و زمان تنظیم ماشین‌ها ˛ بهبود کیفیت ˛ افزایش تولید و کاهش عمومی عدم کارایی و ضایعات ˛ هماهنگ کردن جریان تولید محصولات کارخانه با تقاضای بازار و….. نیز ‌به این امر کمک می‌کنند.

برای گرایش به سوی پیشرفت و تعالی دائمی لازم است روحیه مشکل گشایی در سازمان یک شیوه زندگی یا فرهنگ شود و در روح و تفکر مدیران و همچنین کارکنان عجین گردد.این طرز تفکر باعث کوششی پایان ناپذیر برای بهبود عملیات کلیه کارکنان سازمان می شود.به نحوی که همواره برای بهبود سازمان تلاش و مجاهدت می‌کنند.

۴-۷-۲٫ره آوردهای تکنولوژی

از دیگر عوامل مهم بهبود بهره وری ˛ تکنولوژی است.تکنولوژی به کارگران امکان داده است تا با بهره گرفتن از ماشین آلات و تجهیزات بهتر کارایی و اثر بخشی خود را بالا ببرند.تکنولوژی همچنین موجبات بهره گیری از سیستم‌های مدیریتی کاراتر و پیشرفته را در سازمان ها فراهم ساخته است.

لازم به یاد آوری است که پس از به کارگیری تکنولوژی جدید نباید انتظار داشت که ظرفیت بالقوه آن بلافاصله به حد نهایی خود برسد.مطالعات و تجربیات ثابت می‌کنند که حتی می توان با ایجاد تغییرات جزئی در جهت بهبود تکنولوژی مورد استفاده ˛ به نتایج فوق العاده ای در زمینه افزایش بهره وری دست یافت.نتایج این مطالعات ˛ اهمیت قدرت نوآوری و خلاقیت کارکنان و پژوهش‌های کاربردی را در بهبود تکنولوژی به خوبی آشکار می‌سازد ˛ پس سازمان‌ها در این زمینه نیز باید بذل توجه کنند.

البته تحولات تکنولوژیکی و دگرگونی های شگردهای فنی ˛ مقدار سرمایه و نیز کار لازم برای تولید یک واحد کالا را به میزان زیاد تقلیل داده است.

سالتر( Salter) در مقام پاسخ ‌به این سوال که : کدام عامل بیشتر از سایر عوامل در ارتقاء سطح بهره وری تاثیر دارد؟ به ترتیب چهار عامل یعنی : کارائی کارگر – جایگزینی سرمایه به جای کار – صرفه جویی های ناشی از مقیاس وسیع و پیشرفت‌های فنی را مورد بررسی قرار می دهدو در انتها ‌به این نتیجه می‌رسد که پیشرفتها و دگرگونی های تکنولوژیکی اهمیت به مراتب بیشتری و مؤثر تر از سایر عوامل دارد و عنوان می‌کند که پیشرفت‌های فنی قیمت تجهیزات سرمایه ای را پایین می آورد و جایگزینی سودمندانه سرمایه به جای کار را میسر می‌سازد. (ابطحی˛۱۳۷۵)

۵-۷-۲٫جایگاه و اهمیت تحقیق و توسعه

امروزه سازمان‌های صنعتی به بخش طرح و توسعه خود بسیار توجه و روی آن سرمایه گذاری می‌کنند.آن ها می خواهن از طریق تحقیقات و پژوهش ها و دستیابی به تکنولوژی برتر ˛ هم هزینه تمام شده تولید را کاهش و هم محصولات جدید ˛ با کیفیت برتر و مقیاس بیشتری تولید کنند و بدین وسیله بازارهای خود را توسعه دهند و بر سود آوری خود بیافزایند.

به منظور آشتی دادن و تلفیق این دو هدف به ظاهر متضاد ˛ نقش تحقیق و توسعه به وضوح معلوم می شود.سرمایه گذاری در امور تحقیقاتی و پژوهشی بر خلاف تصور بسیاری از صاحبان صنایع ˛ نه تنها باعث اتلاف منابع و ضرر نمی شود ˛ بلکه سود آوری سرشاری نیز می‌تواند به دنبال داشته باشد.در واقع ثابت شده است که در جهان صنعتی امروز˛ در واقع تحقیق و توسعه مادر و سنگ اول زیر بنای پیشرفت و تکامل می‌باشد.

۶-۷-۲٫افزایش سرمایه گذاری در تجهیزات و ماشین آلات

جایگزین کردن سرمایه به صورت تجهیزات و ماشین آلات به جای کارگر به ازدیاد محصول در ازاء نفر ساعت کار کمک شایانی ‌کرده‌است.بررسی ها نشان می‌دهند که میزان مملوس به کار گرفته شده در ممالک متحده آمریکا به ازای هر نفر ساعت کار نسبت به ربع چهارم سده نوزدهم سه برابر افزایش یافته است.امروز اکثر صنایع پیشرفته جهان رباتیزه شده اند˛ یعنی در واقع به ‌ربات‌ها مجهز هستند.‌ربات‌ها ماشین های تمام خود کار ی هستند که حرکات انسان را شبیه سازی می‌کنند و نمونه مشخص آن کارخانه تویوتا در ژاپن است.

سود بردن از ابداعات و پیشرفت‌های فنی در اکثر موارد بدون آنکه وجوه قابل توجهی در ماشین آلات و تجهیزات سرمایه گذاری شود امکان پذیر نیست.اشتاینر و گلدنر ( Steiner˛p.o and Goldner˛w)

۱۹۸۲ در این زمینه می نویسد که فراهم آوردن مقدار فعلی کالاهای سرمایه ای ˛ کارگاه ها ˛ ماشین آلات و تجهیزات که موجبات وصل سطح بهره وری موجود را فراهم آورده متضمن سرمایه گذاری های هنگفت بوده است و میزان بهره وری بالای فعلی در جهان ما از یک سو موجب شده است که سطح زندگی افراد جوامع ارتقاء یابد و از سوی دیگر این امکان را ایجاد ‌کرده‌است که مقادیر بیشتری در کالاهای سرمایه ای سرمایه گذاری شود.تداوم دور تسلسل یلد شده این حقیقت را آشکار می‌سازد که سرمایه گذاری بیشتر در تجهیزاتو ماشین آلات یکی از علل اصلی افزایش سطح بهره وری بوده است.(ابطحی ˛۱۳۷۵)

۷-۷-۲٫صرفه جویی های ناشی از تولید به مقیاس وسیع

بر طبق قانون صرفه جویی های ناشی از مقیاس وسیع هر چه کارخانه بزرگتر باشد مقدار تولید افزایش می‌یابد و هزینه متوسط هر واحد کالا کاهش می پذیرد ˛ زیرا هر واحد کالای اضافی فقط قسمت کوچک از هزینه های ثابت را به خود جذب می‌کند.‌بنابرین‏ اندازه واحد تولیدی یا حجم تولید عامل اساسی دیگری است که برسطح بهره وری تاثیر می‌گذارد.

دفتر بین‌المللی کار( Labar International Office) در یکی از نشریات خود در توجیه این مورد صنایع فولاد آمریکا را با بریتانیا به مقایسه می‌گیرد.صنعت فولاد در ایالات متحده آمریکا نسبت به بریتانیا به مراتب بزرگتر بوده و از تجمع و درجه ادغام بیشتری برخوردار است.‌به این ترتیب امکان رسیدن به بهره وری افزونتر در ایالات متحده آمریکا به مراتب بیشتر است.

۸-۲٫عوامل مؤثر در افزایش سطح بهره وری

ایکائو، پیش نویس خود را به کنفرانس بین‌المللی حقوق هوایی تقدیم نمود. این کنفرانس، از دهم تا ۲۹ مه ۱۹۹۹ در مقر ایکائو در مونترال کانادا برگزار شد و ۱۲۱ کشور در آن شرکت نمودند. در کنار کشورها، ۱۱ سازمان بین‌المللی نیز در کنفرانس شرکت نموده بودند. این سازمان‌ها شامل انجمن های دولتی، خطوط هوایی، بیمه و انجمن های تجاری بودند. هیچ گروهی که حامی حقوق مسافرین باشد در کنفرانس حضور نداشت.^[۶۵]در این کنفرانس، ۱۲۱ کشور شرکت نمودند. نهایتاً در ۲۸ مه ۱۹۹۹، ۱۰۵ کشور شرکت کننده به علاوه یک سازمان منطقه ای، کنوانسیون مربوط به یکپارچه سازی قواعد مربوط به حمل و نقل هوایی بین‌المللی که «کنوانسیون مونترآل»^[۶۶]نام گرفت را در شهر مونترآل کانادا امضا نمودند. کنوانسیون مونترال، تلاش ‌کرده‌است تا علاوه بر تعیین غرامت کافی برای مدعیان، دادگاه های صالح و مناسب را برای اقامه دعوی آن ها معین نماید.مجمع ایکائو، مقرر نمود که کار به روز سازی سیستم ورشو، باید بیشتر توسط برنامه های کمیته حقوقی انجام گیرد. برنامه کاری کمیته حقوقی، اصلاح گردید و گزینه جدیدی تحت عنوان «به روز سازی سیستم ورشو و بررسی تصویب اسناد قانون حمل هوایی بین‌المللی» اتخاذ شد.^[۶۷]

سازمان بین ­الملل هواپیمایی کشوری

سازمان­ حقوق هوایی

کنفرانس شیکاگو، که از اول نوامبر تا هفتم دسامبر ۱۹۴۴ در شیکاگو برگزار شده بود، از مهم­ترین کنفرانس­های بین ­المللی بوده، تحولات بزرگی در حقوق هوایی ایجاد نموده است. هدف کنفرانس شیکاگو، ایجاد محیطی سالم و مسالمت آمیز برای بهره ­برداری از امکانات هوانوردی کشورهایی بوده است، که در طول جنگ جهانی دوم پیشرفت قابل ملاحظه­ای داشته اند. در کنفرانس شیکاگو، بیش از ۵۰ کشور حضور داشتند که از طرف دولت آمریکا برای ایجاد یک نهاد حقوقی، در جهت پیشرفت هواپیمایی کشوری بعد از جنگ جهانی دوم دعوت شده بودند. کشورهای شرکت کننده در کنفرانس قصد داشتند ضمن تدوین اصول و قواعد حقوقی مربوط به هوانوردی، سازمانی ایجاد کنند که اداره هواپیمایی بین ­المللی را بر عهده بگیرد. این سازمان باید به گونه ­ای سازماندهی می­گردید که مانعی بر سر راه رقابت­های مشروع ایجاد نمی­نمود و قادر می­بود با ایجاد همکاری متقابل؛ تفاهم میان دولت­ها را رونق بخشد. نمایندگان کشورهای شرکت کننده در کنفرانس درباره نحوه عمل و ساختار چنین سازمانی نظریات متفاوتی ابراز داشتند. نظر کشورهای آمریکا، انگلستان و کانادا پیش از دیدگاه­ های دیگر، طرفدارانی در میان کشورها پیدا کرده بود، نظر دولت آمریکا، از وضعیت خاص و موقعیت ویژه آن ناشی می­شد. آمریکا پیش از جنگ، دارای صنایع هواپیمایی پیشرفته­ای بود. در مدت جنگ هم پیشرفت قابل ملاحظه­ای نمود. تلاش برای مقابله با دشمن موجب شده بود، آمریکایی­ها تمام تلاش خود را برای پیشبرد تکنولوژی هواپیمایی به کار ببندند. تعداد هواپیماهای آمریکا در آن زمان شاید به تنهایی با هواپیماهای کشورهای دیگر برابری می­کرد. آمریکا که قصد داشت پس از جنگ نیز از این امکانات استفاده کرده، انحصار حمل و نقل هوایی را در جهان به دست بگیرد، از نظریه آزادی کامل پروازها حمایت می­کرد. آمریکا با ایجاد سازمان قدرتمندی که در هوانوردی بین ­المللی دخالت کند، موافق نبود. به نظر آنان، سازمانی که در شرف تأسیس بود، می­بایست نقش مشورتی داشته باشد و به عنوان رابط میان دولت­ها عمل نماید. این سازمان همچنین نمی­بایست در مسایل اقتصادی مؤسسات هواپیمایی، تعداد پروازها و نرخ آن­ها دخالت نماید بلکه صرفاً می­بایست در جهت هماهنگ نمودن دولت­ها برای انعقاد قراردادهای هوایی کوشش کند.^[۶۸]

نظر دولت انگلستان هم در کنفرانس از جایگاه برجسته و مهمی برخوردار بود که مورد توجه دولت­ها قرار گرفت. انگلستان که از انحصار حمل و نقل و تجارت هوایی به وسیله ایالات متحده آمریکا بیم داشت، سرسختانه با نظریه آزادی کامل هوایی مخالفت می­ورزید. دولت انگلستان قویاً از ایجاد سازمانی حمایت می­کرد که قدرت اداره حمل و نقل هوایی را داشته باشد ولی مسائلی همچون ظرفیت، تعداد پرواز، تعرفه هواپیمایی و نوع و چگونگی آزادی­های هوایی می­بایست در موافقت­نامه­ های دو یا چند جانبه تعیین گردد. دولت کانادا تقریباً با انگلستان هم عقیده بود. کانادا نیز معتقد به ایجاد سازمانی بود که بتواند از نظر فنی وظیفه سازماندهی حمل و نقل هوایی را به عهده بگیرد، در حل مسایل اقتصادی هواپیمایی مؤثر باشد، و از حق تعیین خطوط پرواز، تعرفه هواپیمایی و تعداد و اوقات پرواز برخوردار باشد. به نظر دولت کانادا، اختیار تعیین آزادی­های هوایی باید به خود دولت­ها محول گردد تا با عقد موافقت­نامه های دو جانبه، حدود این آزادی­ها را در میان خود تعیین کنند.^[۶۹] پیشنهادهای دیگری هم در کنفرانس مطرح شد اما در این میان دیدگاه­ های آمریکا و انگلستان تعیین کننده بود و در نهایت تلفیقی از پیشنهادهای این دو، مورد توافق کشورهای شرکت کننده در کنفرانس قرارگرفت. پس از بحث و گفتگو ‌در مورد چگونگی استفاده از آزادی­های هوایی و ایجاد سازمان بین ­الملل هواپیمایی کشوری، چهار سند در کنفرانس مذکور به تصویب رسید.^[۷۰]

سند اول «موافقت نامه موقت مربوط به سازمان موقت بین ­المللی هواپیمایی کشوری»^[۷۱] بود. کنفرانس شیکاگو، برای رسیدن به هدف تضمین امنیت و گسترش منظم هواپیمایی در سراسر جهان، موافقت­نامه­ مربوط به سازمان موقت بین ­المللی هواپیمایی کشوری^[۷۲] را تهیه نمود که ۶ ماه پس از تصویب آن در ژوئن ۱۹۴۵ به مرحله اجرا درآمد و سازمان موقت بین ­المللی هواپیمایی کشوری را ایجاد کرد.^[۷۳] مجمع عمومی موقت و شورای موقت آن تشکیل و دبیرکل انتخاب گردید. مقر سازمان موقت در مونترال کانادا بود. به دنبال تشکیل سازمان موقت، سه کمیته به نامهای کمیته حمل و نقل هوایی، کمیته هوانوردی (که بعدها به کمیسیون هوانوردی سازمان بین ­الملل هواپیمایی کشوری تغییر نام یافت) و کمیته کنوانسیون بین ­الملل هواپیمایی کشوری تشکیل گردید. در ماده ۷ موافقت­نامه مذکور ذکر شده بود که پس از تشکیل و شروع به کار سازمان بین ­الملل هواپیمایی کشوری، کلیه اموال و اسناد و سوابق آن به سازمان اخیر الذکر منتقل و کلیه فعالیت­های سازمان موقت خاتمه خواهد یافت. ۲۰ ماده پس از فعالیت سازمان موقت بین ­المللی هواپیمایی کشوری، در تاریخ چهارم آوریل ۱۹۴۷، سازمان بین ­الملل هواپیمایی کشوری فعلی جانشین سازمان موقت مذبور گردید.^[۷۴]

سند دوم «کنوانسیون بین ­المللی هواپیمایی کشور» (کنوانسیون شیکاگو) است. قسمت دوم این کنوانسیون (از مواد ۴۳ لغایت ۶۶) به سازمان بین ­الملل هواپیمایی کشوری (ایکائو) و ساختار و فعالیت­های آن مربوط است. تأسیس این سازمان از ابتکارات کنفرانس شیکاگو محسوب می­ شود. ایکائو در ۴ آوریل ۱۹۴۷ در مونترال کانادا که مقر اصلی آن انتخاب شد،^[۷۵] اعلام موجودیت کرد. مقرر شد این سازمان مسئولیت تدوین استانداردهای فنی را به عهده بگیرد و بر هوانوردی نظارت داشته باشد و مسائل اقتصادی به انعقاد موافقت­نامه­ های دو جانبه واگذار شود، البته بجز تعرفه ها که قرار شد دست­اندرکاران صنعت هوانوردی در کنفرانس­های بین ­المللی تعیین نمایند و در صورتی که دولت­ها موافقت نمایند به مرحله اجرا درآید و این تصمیم در طول ۶۶ سال عمر ایکائو ملاک عمل آن سازمان بوده است.^[۷۶]